O GÜNLER BAŞKAYDI

Geçmişe tanıklık yapan bir kaç eski arkadaşla sohbet ediyorduk.           

Valileri konuştuk.

O arkadaşlardan bir meslek büyüğümüz, “vali Kemal Katıtaş ne valiydi amma” dedi. Sonra Katıtaş’la ilgili anılarını anlattı. Mesela, onun bazı akşamlar tebdil-i kıyafetle umumi yerleri yanında korumaları olmaksızın teftiş ettiğini anlattı. Bunu biz de hatırlıyoruz. Ayrıca Katıtaş’la bizim de yakınlığımız vardı ve onun özelliklerini biliyorduk.

Kemal Katıtaş, 12 Eylül sonrasında Türkiye’nin en renkli valilerinden birisiydi.

Nev-i şahsına münhasır bir insandı. Uyanık, halkla içiçe,hizmet ehli ve makamında az oturan bir valiydi. Dönemin başbakanı Turgut Özal’ın hemşehrisiydi. Halkın içinde olmayı çok seviyordu. Hareketliydi, yerinde duramayan bir insandı.

Makamında rahatsızlaştı ve dönemin Devlet Hastanesi’nde hayatını kaybetti.Malatyalıydı yarı Adanalı da olarakta bilindiği için cenazesi Ceyhan’da toprağa verildi. Halk, Valiliğin arka kısmında yapılan cenaze törenine büyük ilgi göstermişti.

Valileri konuşurken Utku Acun’u hatırladık. ANAP’ın ilk dönemindeki Konya valilerinden birisiydi o da. Kendisi, sosyal demokrat olmasıyla övünen  bir valiydi. Konya, onu sevmedi. Dolayısıyle Konya’lı da onu sevmedi. Burda çok kısa bir süre valilik yaptıktan sonra, Ege taraflarında bir yere gene vali olarak gönderildi. Zayıftı ancak polemikleri severdi.               

Necati Çetinkaya vali olarak geldi  daha sonra Konya’ya.

Hareketli mi, hareketli.

Karşılamaya gitmiştik göreve geldiği gün.

Çetinkaya’nın ilk sözü şöyle olmuştu “Beni bu makamda otururken göremeyeceksiniz.Ben oturan bir vali değilim.Beni her gün bir yeri gezerken,ziyaret ederken göreceksiniz.”

Çetinkaya, dediği gibi de yaptı. Yerinde çok az oturdu. Uzun yıllar Konya Valiliği yaptı. Konya’yı bir baştan bir başa bir çok defa dolaştı. Hareketliydi. Konuşmayı,şiir okumayı, siyasi ve toplumsal konuları tartışmayı severdi. Gündemdeki olaylara farklı bakış açısı getirirdi. Mücadeleciydi. Hizmet etmeyi de seviyordu. Bazen bir bakan havasında olduğu günler olurdu.

Necati bey dönemin siyasi iktidarı ve önemli bakanları ile de senli benliydi. Bakanlara ismiyle hitap ederdi. Burda daha uzun yıllar kalması beklenirken, Diyarbakır’a, Olağünüstü Hal Bölge Valiliği’ne atandı. Oraya gitmek istemedi, gitmemek için de çok uğraştı fakat gitti. Orada kısa bir valilik döneminden sonra, Bursa  Valiliği yaptı ayrıca Manisa Valiliği görevinde de  bulundu.

Konya’da iz bırakan valilerden bahsediyoruz. Arada çok kısa süre valilik yapanlar da var ama kayde değer hizmetleri yok.

İz bırakan valilerden bahsederken, İhsan Dede’den bahsetmemek mümkün değil.

İhsan Dede de döneminin renkli valilerinden birisiydi.

Özel ilişkileri olan bir valiydi.

Şehrin eşrafı ve esnafı ile bir araya gelir ve sohbet ederdi.

Bürokratları ile arası pek iyi olmazdı.

Kendisinden önce görev yapan valiler kadar hareketli ve dinamik değildi. Daha çok makamında oturur ve işleri masa başından yürütmeyi severdi.

İhsan Dede de, görevden alınınca gitmemek için çok direndi.

Konya’da dönemin siyasi iktidarı elinde bulunduranlar ikiye bölündü. Vali bey gitsin diyenler kadar, vali bey kalsın diyenler de vardı.Gitsin diyenler kazandı ve vali bey Konya’dan ayrıldı.

Gene iz bırakan valilerden birisi, Ahmet Kayhan.

Kayhan, Ecevit’in başbakanlığı döneminde Konya Valiliği görevine getirildi. Ak Parti’nin ilk yıllarında da valilik yaptı burda.

Ahmet Kayhan tam bir beyefendiydi. Kendisinden önce görev yapan valiler kadar olmasa da, varlık göstermeye çalıştı.

Ak Parti dönemine kadar olan valileri konuştuk bir kaç dostla. Eski günleri yad ettik. O valilerle olan özel anılarımızı paylaştık. Sohbet bitince şöyle dedik aynı ağızdan “O günler başkaydı.İlişkiler daha samimi ve daha cana yakındı.”

Gerçekten o günler başkaymış.