Kurbanla Yüce Rabbe Yakınlaşmak (1)

Kurban, yakınlaşmak demektir. Elbette Allah’a yakınlaşmanın adıdır kurban. Kul, Rabbine namaz, secde, infak, cihad gibi ibadetlerle yaklaşır. Gerçek mümin Yüce Allah’a yakın olan mukarrab melekler gibi olmak için gayret edendir.

 Bu konuda Rabbimiz şöyle buyurur: ‘’Onlardan kimi de var ki Allah'a ve ahiret gününe inanır, verdiğini Allah'a yakın dereceler (kurubât) kazanmaya ve Elçinin dualarını almaya vesile sayar. Gerçekten o verdikleri kendileri için yakın derecelere (kurbe) vesiledir. Allah onları rahmetinin içine sokacaktır. Muhakkak ki Allah bağışlayandır, esirgeyendir. ‘’ (Tevbe, 9/99) ‘’ İşte onlardır (Allah'a) yaklaştırılanlar… ‘’ (Vakıa, 56/11)   

Kurban kesmek de Allah’a yaklaştıran ibadetlerden biridir. Kur’an bize, Hz. Âdem’in oğullarının kurbanlarından bahseder. Demek ki Kurban, temeli ta Hz. Âdem’e uzanan evrensel bir ibadettir. Tıpkı namaz gibi,  oruç gibi, hac gibi, infak gibi… Belki çeşitli hikmetlere mebni olarak uygulamalarda bazı değişiklikler olmuştur. Sözgelimi Hz. Âdem’in çocukları, kurbanlarını bir hayvanı kesmek yahut bir miktar buğdayı sunmak şeklinde Rablerine takdim etmişlerdi.

O zamanlar kurban edilecek şey, sunağa sunulur, sahibi ondan faydalanamazdı. Gökten inen bir ateş onları yakar, yok ederdi. Bu da sunulan kurbanın kabul edildiğine işaret kabul edilirdi. Nitekim Hâbil’in sunduğu koyun kurbanı kabul edilmiş, Kâbil’in sunduğu ekin ise kabul edilmemişti. Çünkü Hâbil, içtenlikle sunmuştu, malının en iyisinden sunmuştu. Kâbil ise gönülsüzdü ve bu yüzden mallarının değersiz ve kötü olanlarını kurban diye getirip sunmuştu. (Bkz. İbnü’l-Cevzî,Zâdü’l-Mesîr, II, 333) 

İlk Kurban Ve Kargalara Gülünç Olmak 

Kutsal Kitabımız, ilk kurban olayını şöyle anlatır bizlere: Onlara Âdem’in iki oğlunun haberini gerçek olarak oku:       Hani her biri birer kurban sunmuşlardı, kurban birinden kabul edilmiş, ötekinden kabul edilmemişti. Kurbanı kabul edilmeyen, kabul edilene: "Seni öldüreceğim" demişti.O da; "Allah, sadece takva sahiplerinden kabul eder" demişti. Andolsun, eğer sen beni öldürmek için bana elini uzatırsan, ben seni öldürmek için sana elimi uzatmam. Çünkü ben Âlemlerin Rabbi’nden korkarım! Ben isterim ki sen, benim günahımı da, senin günahını da yüklenip ateş halkından olasın! Zalimlerin cezası budur. Nefsi, onu kardeşini öldürmeye çağırdı,  onu öldürdü, ziyana uğrayanlardan oldu. Derken Allah, ona kardeşinin cesedini nasıl gömeceğini göstermek için yeri eşeleyen bir karga gönderdi.Karganın yaptığını görünce; "Yazık bana, şu karga kadar olup da kardeşimin cesedini gömmekten aciz miyim ben?" dedi ve pişman olanlardan oldu! (Mâide, 5/27-31)      

İki kardeş, kurban takdim ediyorlar Yüce Yaratıcı’ya. Birisinin takdimi kabul ediliyor, diğerinin ki kabul edilmiyor. Kurbanı kabul edilmeyen, kendini sorgulayacağı, nerede eksik yahut yanlış yaptığını araştıracağı yerde, kardeşini kıskanıyor ve onu öldürmeye yelteniyor. Kardeşi onu uyarıyor, yapacağı işin yanlış olduğunu söylüyor ama o dinlemeyip kardeşini öldürüyor. Sonra da kargalardan aciz bir duruma düşüyor. Şimdi ayetlerdeki mesajları anlamaya çalışalım:                                                           

Bizden öncekilerin hayat hikâyelerini ibret nazarıyla okuyup başkalarına da anlatmalıyız. Zira ayet, oku/anlat diye başlıyor. Mahiyeti farklı da olsa Kurban, Hz. Âdem’den beri devam ede gelen bir ibadettir. İbadetlerimizi Allah için yapmalı ve kabul edilmesi için dua etmeliyiz.

İbadetlerimizin kabul edilmemesi endişesi taşımalıyız. İbadetlerimizin kabul edilmesi, onların Allah için ve içtenlikle yapılmasına bağlıdır. Yüce Allah, kendisini tanıyan ve kendisinden sakınan muttakî kullarının ibadetlerini kabul eder. Kıskançlık, insanı kardeş kanını dökmeye kadar götüren kütü bir hastalıktır. Allah korkusu ise, kişiyi kötülüklerden alıkoyan bir duygudur.

İslam’a göre, haksız yere bir kişinin kanını dökmek, tüm insanlığı öldürmek gibi korkunç bir cinayettir. Kötülükleri başlatanlara, kötü çığır açanlara, onların yolunu izleyenlerin günahlarından da yazılır. Böylece onlar kendi işledikleri günahlara bir de başkalarına kötü örnek olma günahını eklemiş olurlar.