Kur?an İle Dolup Secdelere Kapanmalı! (2)

Bu hitabın tekil kalıpla Hz. Peygambere yapıldığı söylenmiştir. Buna göre manâ şöyle olur: Ey Muhammed, Kur’an’ın vahyi ile sen, hallerden hallere, yüceliklerden yüceliklere geçiyorsun. Daha dün yol bilmezdin, kitap nedir bilmezdin, Yüce Allah’a layığı ile nasıl ibadet ve kulluk edileceğini bilmezdin… Kur’an’a muhatap olmakla bunları öğrendin, dereceler kazandın. Kur’an öncesi, ahlâklı idin; Kur’an ile muhteşem ahlâkın sahibi olarak kemâle erdin.

Ayette hitabın insanlığa olduğunu düşünürsek manâ şöyle olur: Ey insan, yaratılış aşamasında sen hallerden hallere geçtin. Ana karnında sperm ve yumurtadan ete kemiğe büründün, en mükemmel şekli alıp insan olarak dünyaya geldin. Çocukluk, ergenlik ve gençlik dönemlerinden sonra olgunlaşıp fiziken kemâle erdin. İnsan organizması, sürekli değişim ve dönüşüm halindedir. Hücreler sürekli yenilenmektedir…

Şimdi ise ey insan, Kur’an’a muhatap olarak manen kemâle ermelisin. Bu ise Kur’an’ın çağrılarına uyup iman etmen, onu can kulağı ile dinleyip doğru bir şekilde anlaman ve onun gereklerini yerine getirmenle mümkün olacaktır. Stres ve buhranlardan huzura geçebilmen, korku ve endişeden güvene kavuşabilmen buna bağlıdır. Artık Kur’an ile dönüşmen, Kur’an ile yetişmen ve Kur’an ile gelişmenin zamanı.

Gerçek bu iken “onlara ne oluyor da inanmıyorlar?”  Oysa Kur’an onlara indi, onlar için indi. Onların hayat düsturu olsun diye indi.

Kur’an ile onlara seslenen Yüce Allah’tır. Onlar Kur’an’ı dinlememekle ve ona inanmamakla Rablerine karşı en büyük saygısızlığı yapıyorlar. Hâlbuki Kur’an’da bulunan her şey, dünya ve ahirette onların hayrına ve kurtuluşuna vesile olacak şeyler. Buna rağmen, onu ciddiye almıyorlar, onu dinlemiyorlar, okuyup anlamıyorlar, çağrısına kulak vermiyorlar, üstelik onu yalanlıyorlar. Kur’an’ı susturmaya, sesini kısmaya çalışıyorlar; hükümlerine hayat hakkı tanımamak için çırpınıyorlar!

Onlar, Kuran okunduğu zaman neden secde etmiyorlar? Kur’an’a inanmanın gereği, onu anlamak ve gereklerini yerine getirmektir. Yüce Allah’a boyun eğip, kulluk ve ibadeti O’na tahsis etmek Kur’an’a inanmanın göstergesidir. Kur’an’a imanın en temel göstergesi Allah’a ibadettir, namaz ibadetin başı, secde ise namazın en gözde rüknüdür. Onlar ise bunu yapmıyorlar. Çünkü Kur’an’a inanmıyorlar onlar. Kur’an’ı ciddiye alıp önceliklerinin başına koymayan kimselerden ise Yüce Allah’a kulluk, ibadet ve secde beklenmez elbet.

“Onlara can yakıcı azabı müjdele.”

“Yalnız, inanıp yararlı işler işleyenler hariç, onlara kesintisiz ecir vardır.”

Kur’an karşısında insanlar, iki gruba ayrıldılar. İlk grup inanmayanlar ki münafıklar da bunlara dâhildirler. İkinci grup ise iman edenler ve imanların gereği sâlih amel işleyenlerdir.

Elbette her iki kesim de yaptıklarının sonucuna dünya ve ahirette katlanacaklardır. Nitekim surenin baş taraflarında her iki kesimin hesap günü karşılaşacağı durumlara dikkat çekilmişti: Kitabı/amel defteri sağından verilecekler, amel defteri arkasından ve solundan verilecek olanlar… İnkârcılar için, can yakıcı, elem dolu bir azap vardır. Tam da onlara göre. Hem ruhlarını acıtan, hem de bedenlerini acıtan dehşetli bir azap!

Kur’an’a inanıp, imanlarının gereğini yerine getirenler için ise kesintisiz ecirler vardır. Hem de muhteşem ecirler. Tam da onlara layık! Yaptıklarının kat be kat fazlası ödüller vardır, ilahî ikramlar onları beklemektedir. Akıl ve hayale gelmeyecek güzellikte ikramlar, bitmek tükenmek bilmeyen nimetler onlar içindir.

Yüce Rabbim, onlar Kur’an’ı dinlemiyorlar ve ona inanmıyorlarsa, işte biz Kur’an’ı dinliyor ve ona iman ediyoruz. Onlar, Sana boyun eğip secdeye kapanmıyorlarsa, işte bizler secdeye baş koyuyor, böylece Sana ait olduğumuzu, Senin olduğumuzu, emirlerine amade olduğumuzu gösteriyoruz. Secdelerimizi, ibadetlerimizi ve kulluğumuzu kabul eyle! Artık Kelamına kulak verip ona inanan ve huzurunda Sana baş koyan kulların için hazırladığın, kesintisiz ikramlarını ümit ediyoruz lütfeyle!