Ben taksiciyim. Bugün bir müşterimi bıraktım, durağa dönüyorum. Bursa Şevket Yılmaz Hastanesi’nin önünde kucağında ağlayan bir bebek, eteğine yapışmış bir çocuğu da olan ve hüngür hüngür ama sessizce ağlayan bir anne gördüm.
Durdum. ‘’Abla yanlış anlamazsan buyur bırakayım’’ dedim. Bak bebek de ağlıyor, sende. Param yok ki abi dedi. Olsun, bu da benim sadakam, hayrım olsun. Neyse bindi. Eşi kansermiş, geçen hafta vefat etmiş.
Bebek de ateşlenince 40 dk. yürümüş ve gelmiş hastaneye. Önce ilaçlarını aldık, sonra evine vardık. Çaktırmadan kapı köşesinden baktım, ev perişan. Arkadaşıma borcum vardı. Onu ödeyecektim bugün.
Bir an nasıl olduysa, elim cebime gitti. Hepsini verdim. Durağa dönerken de Allah büyüktür dedim. Yarım saat geçmedi ki telefonum çaldı. Arayan emlakçı. İnegöl’de babamdan kalma, dağ başında, ama ne yolu var, ne de işe yarar diyorlar bir tarlam vardı.
3 yıl oldu, satılık ama bir kişi sormamıştı. İstanbul’dan birisi çıkmış, kaç para dediysem tamamdır alıyorum diye haber bırakmış. Gel abi bugün satışı yapalım dedi. Ne garip değil mi? Şimdi borcumu da kapattım. Arabanın yenisini de aldım.
Ey Allah’ım. Kaç kat fazlasını yarım saatte geri ödedin. Parasız kalınca ne olacak benim halim demiştim. İyi ki sana borç vermişim…
İnançlarımız gereği bizde hayrın, yardımın, fitre ve zekatın yeri ayrıdır. Bunları yapmak bizim borcumuzdur. Bu yardımları yaptığımızda kat kat fazlasıyla karşılık alacağımızı biliriz ve bu karşılığın Allah’tan geldiğini kabul ederiz. Allah rızası için yapılan iyiliğin güzelliğin asla karşılıksız kalmayacağından eminiz. Er ya da geç bir mükafatı olacağı kesindir. Bu yüz yıllardır bu şekilde bilinir ve inanılır buna göre de yaşatılır.
Yukarıda ki hikayeyi okuyunca sizinle de paylaşıp bu durumlardan ne kadar uzaklaştığımızdan bahsetmek istedim. Yüz yıllarca yaşatılıp günümüze kadar gelen bu inançtan o kadar uzaklaştık ki. Allah rızası için bir şeyler yapmaktan vaz geçtik. Hatta Allah rızası için diyerek yardım isteyenleri görünce yolumuzu değiştirir hale geldik. Bunun sebebi insanların hep daha fazlasını istemesi asla doymaması ve Allah rızasını gerçekten ihtiyaç olduğu için değil de meslek haline getirenler tarafından kullanılır olmasıdır. Gerçekten ihtiyaç sahipleri bir köşede sinip sabırla rızkın Allahtan gelmesini beklerken atı, arabası, evi barkı olanlar benim rızkım yok Allah rızası için sen ver diyerek yalan dolanla iş görür hale geldik. Yani biz insanlar kendi kendimize ne Allah’ın rızasın kayda alıp hayır yapar olduk nede Allah rızasının mükafatını bilir olduk. Allah rızasının gerçekten Allah rızası ile yapıldığını unuttuk. Unutmayanlara sözüm yok zaten onlar bunu mükafatlarını alarak gösteriyorlar. Hepimizin Allah rızasını alarak hayırlı işler ile yaşaması umuduyla….
Yorum Yazın