Herkes Kendi Ateşini Getirir

Abbasi’lerin ünlü halifesi Harun Reşid zamanında yaşamış olan Behlül Dana (VIII. yüzyıl) dönemin evliyasındandı. Zaman zaman aklından zoru olan kimselere has tavırlar takınır, herkes de bundan dolayı kendisini deli sanırdı. Ama bunu maksatlı yapardı. Behlül Dana hazretleri daima Harun Rediş’in yakınında bulunur, çeşitli sebepler hasıl ederek onu uyarırdı. Bir gün Behlül Dana hazretleri, üstü başı toz toprak içinde uzun bir yolculuktan gelmiş olmanın belirtileri ile Harun Reşid’in huzuruna çıktı. 

Harun Reşid sordu:

- Bu ne hal Behlül, nereden geliyorsun?

- Cehennemden geliyorum ey hükümdar.

- Ne işin vardı cehennemde?

- Ateş lazım oldu da ateş almaya gittim.

- Peki, getirdin mi bari?

- Hayır efendim getiremedim. Cehennemin bekçileriyle görüştüm, onlar “Sanıldığı gibi burada ateş bulunmaz, ateşi herkes dünyadan kendisi getirir” dediler.

Kıssadan hisse. Ders almasını bile. Gerçi bizler böyle kıssadan hisseleri pek ciddiye almayız. Sanki büyüklerimizin çocukken bize okuduğu masallar gibi gelir. Hani dinleriz çok eğleniriz, severiz ama bir taraftan da gerçek olmadığını duyduğumuz şeylerin uydurmalardan oluştuğunu biliriz ya onun gibi işte. Belki de işin içinde kıssadan hisselerin bizim işimize gelmemesi durumu da vardır. Bugün sizinle paylaştığım kıssadan hissenin bana göre özeti; hepimizin en kötü, en acı verici olarak bildiği dünyadaki bütün kötülüklerin cezasını çekeceğimiz en kötü yer ve asla gitmek istemeyeceğimiz bir yer olan cehennemin durumu. O kadar korktuğumuz gitmeyi asla istemediğimiz yerde bir tutam ateşin olmaması da nasıl bir hikmet. Bu kadar korktuğumuz yerin bu kadar boş olmasının sebebi yine bizleriz. Yani özü cehennemi cehennem yapan orayı kötü eden insanoğlu. İyilik yap iyilik bu derler. Biz iyilik yaparsak cehennemimizi cennete kötülük yaparsak cennetimizi cehenneme çevirebiliriz. Seçim de yaşam da bizim elimizde…