EN ÇOK RAMAZAN DA İSRAF

İftarı genel olarak evde ailemle yaparım. Birkaç gün belki dışarıda arkadaşlarımla olurum. Ama o birkaç günde tüm iftar hazırlığı yapan mekanları gezerim sanırım. Bunun sebebi daha hesaplı yada daha güzel yemekler bulmak değil. Bunun sebebi daha az çeşit bulunan menü bulmak. Bazen saçmaladığımı falan söylüyorlar ama pek umurumda olmuyor çünkü yemekten sonra onlarda anlıyorlar ne demek istediğimi. Öyle bir menü hazırlıyorlar ki aşağı yukarı on çeşidi barındırıyor. Diyeceksiniz işte zeytini hurmayı damı saydın diye. evet saydım o masada yer alıyor mu alıyor.peki bütün günün açlığı susuzluğu ile iftar saati gelince oturduğunuz masada ne kadarını yiyebiliyorsunuz. Ben çoğunu yiyemiyorum. İki tane hurma deyip geçtiğiniz şeyler o masada kalıyor. Yemek artıkları dokunulmayan ikramlıklar ara sıcaklar. Hepsi çöp çünkü kimse kolay kolay hepsini tüketemiyor. Ama oruçlu iken masa bol çeşitli olunca hepimizin ağzının suları akıyor. Yemeye başlayınca çoğu israf.

Güya ramazan ayı nefsimizi terbiye ediyor sağlığımızı zinde kılıyor falan. Ama ben nefis terbiyesi falan göremiyorum. Bizler tamamen nefis arsızı olmuşuz. Masayı donatmayı huy edinmişiz. Yesek de yemesek de önce gözümüz doyacak. Ee bu da insan oğlunun gözü kolay kolay doymuyor ki.

Ne israfı ne günahı ne alanı alamayanı düşünen yok. Günü kurtarsın gün boyu yaşadığı açlığın susuzluğun hırsını alsın da kalanlar çöpe gitsin mühim değil. Nede olsa oruç tuttuk sevap kazandık o kadar da olsun. Olmazsa da yapacak bir şey yok biz ancak böyle tutarız imajı var artık insanlarda.

Oysa ben aç kalınsın demiyorum. Canın çektiğinde kafanı çevir demiyorum. Bende ye diyorum ama imkanın var diye abart demiyorum. Beş çeşit ara sıcağı sıralayıp üç beş lira fazladan satılan menüleri tercih etme diyorum sadece. Mesele parası da değil mesele ettiğin israf. Çünkü sen bol bulup yiyemediklerine bakarken hiçbir şey bulamayan bulduğu iki lokmayı tüm ailesiyle paylaşanlar var. Buna rağmen şükrederken bulduklarına , bizler gibi bunayanlar da var. Bu üzücü bir olay. En azından benim için. Bu yüzden yemekten çok çeşit sayısı önemli benim için. Karnını doyurabildikten sonra bir şükürden ibaret tüm mesele….

 Bu yüzden belki de bilmiyorum ama daha beş  ve yedi yaşlarında olan yeğenlerime  öğrettiğim bir şey var. Her yemekte tabağında biraz dahi yemek bıraktıklarında dünyadaki tüm çocukların ve hayvanların aç kalmasına sebep olacaklarını söylüyorum. Şaşırıp neden diyorlar. Bende Allah’ın onlara verdiği yemeği bitirmeyip çöpe atılmasına sebep oldukları için kızdığını ve kimseye bir daha yemek vermeyeceğini çocukların ve hayvanların açlıktan hasta olacaklarını söylüyorum. Tekrar tabaklara baktığımda ise hepsi bitmiş oluyor ve tek bir soru ile karşılaşıyorum. Şimdi onlara da yemek verecek mi Allah. İşte o zaman gönül rahatlığıyla evet diyorum hem kendime hem de yeğenlerime…

Küçücük çocuklar bunu duyunca idrak edip önlem alabiliyorken bizler ne yapıyoruz peki….