BİR UMUT YETER!

Başarmak için bir umut yeter. Hayatta ne olursa olsun umudunu kaybetmemek bir umut vardır demektir. Zaten bizleri de ayakta tutan bu umut aşılarıdır. Ufacık bir umudun neler başarabildiğinin bir örneği İstanbul’dan geldi.

Her gün genç yaşlı demeden batağın içine çeken uyuşturucu belası maalesef ki ülkemizin her yerinden can almaya devam ediyor. Devletimiz bununla ilgili çalışmalar yürütüyor, gerekli önlemler almaya çalışıyor, tedavi merkezleri kuruyor fakat yetiyor mu üzülerek söylüyorum ki hayır.

Önlemek için bir adım atılıyorsa bu illetin içine çekme gücü yüz adım. Merakla ya da arkadaş ortamında bir kere denemek demek bir ömür çöpe gitti demek. Çünkü başlamak bu kadar kolayken bırakmak bir bu kadar, hatta daha da fazla zor.

Her gün sosyal paylaşımlar da haberler de gazetelerde görüyoruz maalesef. Maddenin etkisiyle kendine, çevresindekilere zarar verenler, bir köşede can bedenden çıkmışçasına sızanlar ya da canın bedenden gerçekten çıktığını yaşıyoruz toplum olarak. Mücadele vermiyor muyuz, evet veriyoruz. Fakat yetebiliyor muyuz işte buna evet demeyi çok isterdim maalesef..

 Ama tam da burada umut devreye giriyor. İstanbul’da bir mahalle muhtarı küçücük umudun kazandırdıklarını seriyor gözler önüne. Muhtarlar Federasyonu Başkanı ve  Ümraniye Necip Fazıl Mahallesi Muhtarı Kadir Delibalta,  mahallesinde her gün artan uyuşturucu kullanımına sessiz kalmamış. Altı yıl önce her köşede bir gencin sızmış halini görüp sonra da uyuşturucu kullandıklarını öğrenince karınca kararınca olaya el atmış. Mahalle sakinlerinin de desteğiyle uyuşturucu müdahale merkezi kurmuşlar. Mahallede uyuşturucu kullananların aileleriyle bire bir görüşüp bu merkezde hem ailelere hem bağımlılara eğitim vermişler. Faydasını gördükçe daha da azimle sarılmışlar bu işe ve  mahallede amatör bir spor kulüp bile kurmuşlar. Bağımlıları spora yönlendirerek maddeden uzak bırakmayı hedefleyerek. Dedim ya işe de yaramış.  6 yıldır süren bu mücadele de yaklaşık altmış kişiyi bu bataktan kurtarmışlar. Muhtar çalışmalarının devam edeceğini, devletin sadece elini değil bedenini de taşın altına koyması gerektiğini çünkü bağımlı sayısının her gün hızla arttığını da dile getirmiş. Kendileri ellerinden geleni yapmaya devam ederken birkaç bağımlı ailesi ve eski bağımlılarında açıklamaları olmuş.

25 yaşında bağımlı bir gencin annesi, oğlunu ve uyuşturucu satanları defalarca polise şikayet ettiğini fakat sonucun değişmediğini ve yetkililerden yardım beklediğini dile getirmiş. 23 yaşında ki bir gencin annesi ise krize girdiğinde kendine  ve evdeki eşyalara zarar verdiğini, parası olmadığında eşyaları sattığını, kendisinin polise gidip şikayet ettiğini fakat göz altına alındıktan sonra serbest bırakıldığını ve yine aynı şeyleri yaşadıklarını söyleyerek oğlunun hapse girerse kurtulacağını inandığını söylemiş. Bir genç ise hafızasını kaybederek Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinde kaldırılmış. Bunlara benzer daha onlarca genç bu batağın içerisinde. Ama bir umut olan bu pislikten kurtulanlar da var elbet. 35 yaşındaki eski bir bağımlı, on beş yıl kullandığını iki yıldır hiçbir şekilde madde almadığını ve otuzundan sonra hayatının düzene girdiğini söyleyerek on beş yılının heba olduğundan bahsetmiş. 28 yaşındaki bir başka bağımlı ise on yıldır kullandığı maddeden mahallede kurulan mücadele merkezi ile kurtulduğunu ve yedi aydır hiçbir şey kullanmadığını anlatıyor. Kayan hayatların yanı sıra kurtulanları dinlemek gerçekten bir umut. Umutları yeşertmek için mücadele eden muhtar ve mahalle sakinleri ise baş tacı.

Uzun süren mücadelelerinin meyvelerini toplarken daha çok hayat var kurtarılacak düşüncesiyle her gün daha fazla azimle çalışıyorlar. Ve başarıyorlar. Bu bataklık kuruyana kadar bu mücadele devam edecek, etmeli ve canlar canlı kalmalı. Başta bu muhtar ve mahalle sakinleri olmak üzere mücadele edenler aydın zaferlere çıkması hepimizin umudu.

Unutmayalım ki umutlarımız yarınlarımız…