AYARSIZ SEVGİ, TACİZE ÖRTÜ!!!

Son dönemler de mi arttı yoksa hep vardı ama üstümü örtülüyordu bilmem ama tacizde tahammül sınırları bir hayli aşıldı. Kadın, çocuk, hayvan ayırt etmeksizin bu iğrenç girişimde bulunuyorlar artık bu tanımlanamayan bir isim verilemeyen varlıklar. Kimden ya da neyden kimi koruyacağımızı bilemez bir haldeyiz. Dede deyip her bayram elini öptüğün de sapık çıkıyor, ekmek derdinin peşinde diye vicdan yapıp destek olduğunda da. Takım elbiseli kravatlı da bu pisliğin içine giriyor evsiz barsız diye acıdıklarında. Çocuğumu çok seviyor dediğin eş dost da güvenilmez dayı emmi dediğin kan bağı da önemsenmez halde.

İnsanlar bu kadar sapmış bu kadar kalbi kan pompalayıp beyine zifiri pislik yollar bir hal almışken cinsiyeti ya da yaşı kaç olursa olsun evlat sahibi olmak, evla da sahip çıkabilmek çok zor hal aldı. Böyle düşünüyorum çünkü taciz ve cinayetlerin kanlı kara perdesinin altından hep bir tanıdık hep bir bağı olanlar çıkıyor. Yapan olmasa da yapana yardım ve yataklık eden yine bilindik biri oluyor. Mağdurun çocuk ya da bir kadın olması hiçbir şeyi değiştirmez çünkü mağdur bu varlıkların eline düştüğü andan itibaren mağdurdur. İster açık giyinen ya da evlenip boşanan bir kadın ister konuşmayı bile bilmeyecek yaşta ya da engelli bir çocuk ve ya sokaklar da başıboş dolaşan bir hayvan. Bu pisliklerin eline düştüğü anda ne kendilerine ait bir beden hissedebiliyorlar ne de bedenlerine ait yaşama isteği olan bir ruha sahip kalabiliyorlar. Hayatlarının bir anda ellerinden kaydığına şahit oluyorlar. Ve bu insanları hayata bağlamak asla kolay olmuyor. Hiç istemesek de çoğunu hayata da bağlayamıyoruz maalesef. Durum bu kadar vahim ve içler acısı bir hal almışken evlatlarımıza gözümüz gibi bakarken farkında olmadan yanlışlar yapıyoruz bizlerde.

Sevgimizde ki ayarsızlıklar bazı fırsatçıların pisliklerinde örtü oluyor. Fazla hatta tarifi olmayan sevgiler yaşıyoruz ve bunu nasıl hissettireceğimizi de şaşırıyoruz. Bir anne ya da baba veya teyze amca hiç fark etmez sevgisine doyamayınca aşırıya kaçıyor. Çocuğun tamda eğitim yaşı olan dönemlerde fazla samimiyet göstererek bağrına basıyor. Bunda elbet sorun yok anne baba sevgisine hükmedemez çünkü sınırı ya da yeterlilik oranı yoktur evlada olan sevginin. Fakat ya dışarıda ki sıfatsız hali hazırda bekleyen zihniyeti kirli varlıklar. Onlar evlatlarımızı evlat gibi sevmezler, evlat gibi okşayıp öpmezler. Onların evlatlarımıza değen elleri o küçücük bedenlerin hayat boyu taşıyacağı ağır yükler yükler. İşte tam da bu yüzden evlatlarımızla olan iletişimlerimiz de dikkatli olmalıyız. Çocuğumuza vücudunda yasak bölgeler öğretmeliyiz ve bu yasağa ilk önce en yakınları olarak bizler uymalıyız. Kesinlikle samimi olunan sevgi gösterilerinde kırmızı çizgi belirlemeli ve asla ilerisine gitmemeliyiz. Bu çocuklarımıza özel alan eğitimi olmalıdır ve o özel alana anne baba dahi müdahale etmemelidir. Amaç çocuğunuzu az sevmek ya da bunu az göstermek değildir asla amaç çocuğunuza kendini ve vücudunu korumayı ve ona zarar vermek isteyen kara kirli elleri fark etmelerini aşılamaktır. Ve tabi birde çocuklarınızın sesini hep duyun. Evde sürekli susan uslu olan halleri size doğru gelebilir evet bu olsun tabi ama istemediği bir şey olduğunda bırakın çocuğunuz avaz avaz çığlık atsın. Yerlerde tepisin tabiri caiz ise. Hayır demek yetmediyse ortalığı ayağa kaldırsın. Evet bu bir oyuncak ya da bir çikolata için yapılınca tahammülü biraz zor olabilir ama çığlık atma özgüveni aşılandıysa çocuğunuz bunu iğrenç bir tacize yeltenme anında da yapar ve bu onun hayatında yaşayacağı tarifi oylan bir iğrençlikten kurtarabilir. Asla sessiz bir eğitim vermeyin çocuğunuza ve çok sessizliği ile övünmeyin. Çünkü üzülerek söylüyorum ki oranı oldukça yüksek olan gizli tacizler var. Ya çocuk fark ediyor fakat hayır ya da yanlış deme cesareti olmadığı için üstü örtülü kalıyor ya da anne babasından fazla samimi sevgi görmeye alışık olduğu için bunun bir taciz olduğunu fark edemiyor. Yani her iki şekilde de bu hazmedilemeyen iğrenç olaya farkında olmadan aşırı samimi sevgi ile örtü örtüyoruz. Tam da bunların yaşanmaması için de anne babalara çok iş düşüyor. Anne baba olarak evlatlarınızı çok seviyorsunuz zaten ama çok sevmekle birlikte ölçülü ve eğitici sevginin çocuklarınızın kendilerini savunma alışkanlığı da kazandıracağını da unutmamakta fayda var. Çünkü yedi yirmi dört yanlarında olmak bile yetmiyor bazen onları korumamıza. O zaman sınırlarını bilen bol çığlıklı çocuklarınızla kirli ellerden uzak yaşama dileklerimizle…