Annem gibi?

Bugün annelerden, annelikten hatta benim annemden bahsedelim biraz. Anneler farklıdır ama annelik aynıdır. Herkesin annesi farklı ama her annenin kedi evladına sevgisi aynıdır, doyumsuz, tatminsiz, sonsuz, bitmeyen bir sevgi vardır annelerde. Kızarken de sever, döverken de sever, severken de sever. Dedim ya anneler severken evlatlarına doymazlar asla. Tabi bu gerçekten anne olanlar için geçerli. Gerçek annelikse göbek bağı ile değil, yürek bağı ile olur.

Her anne evladına arkadaş, sırdaş olamayabilir. Ama yürek bağı olan her anne her şeye rağmen annedir.

Bazen kızar, bazen engeller koyar, bazen yedirmez, bazen giydirmez ama bunların hepsi anneliğin verdiği yürekten gelen sevgiden dolayıdır. Yaşanmışlıklar vardır, adına tecrübe denir. Bu yaşanmışlıklar birde evladını koruma iç güdüsüyle birleşince işte sonucunda bazen tahammül edemediğimiz, bazen isyan ettiğimiz, bazen kızdığımız ve çoğu zaman ister istemez kabul etmek zorunda kaldığımız o katı kurallar, büyüdüğümüzde, kendi çocuklarımız olduğunda aslında hiçte o kadar katı olmayan, aslında o kadarda isyan edilmeyecek, kızılmayacak aksine ne kadarda doğru olduğunu öğrendiğimiz kurallar…

Anneler, her şeyden koruma içgüdüsüyle donanmıştır.

Anneler bazen çalışan, bazen hasta, bazen yorgun olup, her şeyi erteleyebilir ama bir anne anneliğini her şeye rağmen hiçbir zaman ertelemez. Ne olursa olsun anne her zaman annedir. Ne olursa olsun anne her zaman annedir.

Bide benim annem var tabi. Mükemmelliğin sergisi gibi. Biz her gün o sergiyi bıkmadan usanmadan izliyoruz şükür ki. Benim sahip olduğum çalışan, her gün yorgun eve gelen biraz da yaşı ilerde olduğu için bıkkın bir anne. Ama her gün eve geldiğinde evlatlarının yüzüne tek tek bakan, gününü nasıl geçtiği soran, hasta ise ilaçla gelen, tokum dese bile yemeğe oturtuncaya kadar ısrarla çağıran bir anne. Zamanın yüzünde bıraktığı yorgunluk, gözlerindeki sevgi ateşini hiç söndürememiş bir anne… Bakarken insanın yüreğini ısıtan, sevmenin en saf halini yaşayarak öğreten bir anne…

Uyurken kotrol eden, sabah uyandırmak için sessizce yatağımıza girip büyük kahkahalarla yataktan çıkaran bir anne. Yani yürekten bir anne… Kışın ortasında yazı yaşamak gibi, tek bir gülüşte cennete ulaşmak gibi… Dediğim gibi mükemmelliğin sergisi benim annem. Varlığı, taşıması ne kadarda zor olsa en değerli bir mücevher. Yokluğu, yokluğu yazarken bile elimdeki kalemi titretecek kadar düşüncesine bile tahammül edilemeyen bir çaresizlik. Allah yürekten olan anneleri yüreğimizden eksik etmesin. Benim annem bana mükemmel, sizin anneleriniz de sizin mükemmelleriniz, mücevherleriniz. Yürekten annelere yürekten evlatlar olmak dilekleriyle hoşça kalın.