Nihat BAŞBUĞU

Bazı insanlar hayatı boyunca kendi yaşantısından hiç zevk almadan yaşar. Aslında çevresinde onu mutlu edecek o kadar çok şey vardır ki, fakat o bunları göremez. Bunların gözleri öyle kararmıştır ki, yanındaki güzelliklerin farkına varamaz. Sürekli, “Felek zaten bize vurmuş. Bu dünya böyle gelmiş böyle gider. Şimdiye kadar hiç şansım olmadı, bundan sonra da olmaz.” gibi sözlerle hayatının mutsuz bir şekilde devam etmesine neden olur. Hayata her zaman böyle karamsar bakmak, insanın kendi yaşantısından zevk almadığı gibi onun çevresindekilerin de ondan olumsuz etkilenmesine neden olur. Çünkü bu insanlar kendilerinde bulunan negatif enerjilerini çevrelerine de yayar. Hatta çevrelerindeki mutlu insanlar bile onların mutsuzluk nedeni olabilmektedir.

Hayata her zaman iyimser gözlerle bakmak, elimizdeki küçük şeylerin kıymetini bilip onlarla mutlu olmayı becerebilmek yaşantımızı daha renkli, daha coşkulu yapar. Böyle yaşamak “Polyannacılık”tır. Kim ne derse desin yaptığımız bir davranış, bizim mutlu olmamızı sağlıyorsa bu bizim için önemlidir. Başkalarının söyledikleri önemli değil, üzerinde durmaya değmez.

Bir insan her şeyini kaybettikten sonra da hayatla mücadelesini sürdürüp yaşamdan zevk almaya çalışıyorsa bununkisi de “Polyannacılık” mı diyeceğiz. İnsan zor şartlar altında hayatta kalmayı becerebiliyorsa bence yapılacak tek bir şey var: Bu insanlar bunu nasıl yapıyorlar…Bunu keşfeden insanlar her durumda hayata daha olumlu bakmayı becereceklerdir….