ŞEFKAT

EY ŞEFKAT SEN NELERE KADİRSİN…

Hayatta her adımın bir öncesi, bir öncesi ve öncesi vardır.Hepimiz için durduğumuz yer aslında bir sebebin sonucu değilmidir? Çoğu yaşanmışlıkların üzerinde yaptırım gücümüz bile yokken, üstelik kızarız hem kendimize, hem de başkalarına acımasızca. Hayat tekerinin nasıl döndüğünü anlamadan, bazı tekerler öylesine değişik yollardan dönmüşlerdir ki  üzerimizde tonlarca karma etkisi ile varolmaya çalışırız ve dahası öyle bir yargılarız ki en çok ta kendimizi ders alıp önümüze bakmayı unuturuz. Dikizaynasına bakmaktan yolu unuttuğumuz gibi. Aslında HAKİKATİ unuturuz. Hakikat ise yargı sana değil ancak benim nazarımdan bakarak yine bana ait der. Biz ise büyük planı bilmeden acımasızca çıkartırız tırnaklarımızı.

Oysaki Hayatın tek derdi vardır; neden- sonuç yasasını görmemiz ve öğrenme yolu ile  DENGE kurma becerisi kazanmamız. Bizse unuturuz empatiyi, insana verilmiş en büyük iyileşme silahı olan şefkati kullanmayı unuttuğumuz gibi.ŞEFKATİN fiziksel  ve ruhsal İYİLEŞTİREMEYECEĞİ HİÇ BİR YARA İZİ YOKTUR Dostlarım, Neden mi? İster kendimize gösterelim ister başkasına duyalım o anda beden bağlılık ve güven hormonu olan oksitisin, bağışıklık güçlendirip genç kalmayı sağlayan melatonin, mutluluk ve ruhsal gücü arttıran serotonin, neşe- haz ve enerji veren adrenalin ve nöradrenalin, coşku-aşk ve ilham enerjisini veren dopamin salgısını arttıracaktır. Bi taşla bedende bütün taşlar yerine oturacaktır.

Öz şefkati önce  bizim kendimize vermemiz önemli!Çünkü senin kendine layık görmediğin enerjiyi başkası sana layık görmez. Beğensekte beğenmesekte enerji  yasaları böyle işliyor. O zaman her gününüzü kendinize sımsıkı sarılarak, öz şefkati bedeninize bağışlayarak karşılayın. Şefkatli günler  Dostlarım.