GIYBET

Gıybet; “Bir kimsenin hoşuna gitmeyecek şekilde arkasından konuşmak” demektir. Günlük hayatta, halk arasında “dedikodu” olarak ta geçer.

Gıybet, kıskanç, kinci, inatçı kimseler yapar. Eğer biz gıybet yapıyorsak önce bu kötü huylarımızı düzeltmeliyiz.

Sivri dilli ve nezaketten yoksun bir kadın bir dedikodu yaymakla suçlanıyordu.

Köyün bilgesinin huzuruna getirilen kadın “Söylediklerim bir şakaydı, sadece şaka” diyerek itiraz etti.“ Sözlerim başkaları tarafından yanlış anlaşıldı, ben suçlu değilim” diye bağırdı.

 Ancak dedikoduya maruz kalan mağdur,

 “Temiz adımı kirlettin” diyerek adalet istiyordu.

 “Bunu düzeltebilirim” dedi suçlanan kadın.

“Bütün sözlerimi geri alıyorum ve affedildiğimi varsayıyorum”.

Bilge bu sözler karşısında başını salladı ve,

 “Bu kadın yaptığı suçu anlamıyor. Zaman içinde aynısını yine tekrarlayacak” diye düşündü.

Bunun üstüne kadına şöyle dedi: “Kuş tüyü yastığımı pazar meydanına getir. Yastığı kes ve içindeki tüylerin her yana dağılmasını sağla. Sonra da bana kuş tüylerini geri getir, her birini. Düşüncesiz sözlerin, bunu yapmazsan bağışlanmayacak”.

Kadın bu isteği gönülsüzce kabul etti ve yaşlı bilgenin gerçekten delirdiğini düşündü.

Gene de onu gülünç duruma düşürmek için yastığı pazar meydanına getirdi. Yastığı kesti ve kuş tüyleri her yanı kapladı. Kadın onları yakalamaya, kapmaya uğraştı. Her birini tek tek toplamaya çalıştı. Harcadığı güçten bitkin düşerken bu işin mümkün olmadığını anlayıverdi.

Elinde çok az miktarda kuş tüyü ile geri dönerek “Onları toplayamadım, her yere dağıldılar” dedi.

 İçini çekip başını öne eğerek ve ekledi: “Tıpkı yaydığım dedikodunun sözlerini geri alamayacağım gibi.

Allah-ü Teala gıybetin verdiği şiddetli zararı şu ayetle söylemiştir: “Hiçbiriniz ölü olan kardeşinizin etini yemek ister mi!? (Hucurat-12) Demek ki biz gıybet yaptığımızda bir arkadaşımızın ölü etini yemek gibi bir davranışta bulunmuş oluyoruz.