U’MUTLU YARINLARA…

Bugün siz sevgili okurlarımıza ümitli şeyler yazmak için klavyenin başına geçtim. Biliyorum yaşadığımız acı hiçbir zaman unutulmayacak, unutulmasın da zaten. Ama artık ümitli şeylerden de bahsetmemiz lazım. Herkesin buna ihtiyacı var. Çok sevdiğim bir sözü paylaşmak istiyorum sizinle. Sosyal medyada gezerken karşıma çıkan bu sözü uzun zamandır ara sıra açar okurum. İçimde öyle bir ümit yeşertir ki dilerim sizlere de aynı etkisi olur.

“Bütün iyi kitapların sonunda, bütün gündüzlerin, bütün gecelerin sonunda meltemi senden esen, soluğu sende olan yeni bir başlangıç vardır. Parmağını sürsen dünyaya, rengini anlarsın. Gözünle görsen elmayı, sesini duyarsın. Onu işitsen, yuvarlağı sende kalır. Her başlangıçta yeni bir anlam vardır. Nedensiz bir çocuk ağlaması bile, çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır.”

Hayatın anlamını ve değerini fark eden kişiler, umudunu yitirmeyen kişilerdir. Hayatta birçok zorluk olabilir. Yolundan çevirmek isteyen engeller çıkabilir. Önemli olan ise bu engellerin farkına varıp, umudunu yitirmemektir. Derler ya hani, “Çünkü ancak geleceğe umutla bakabilen kişi, bugünün keyfini sürebilirdi” sanırım bu cümle insan gayesinin hangi yöne çevrilmesi gerektiğine işaret ediyordu.  Elbet yine evlerden kahkahaların yükseldiği, bahçelerde çiçeklerin yeşerdiği, güneşin tenimize sıcak sıcak değişi, sokaklarda güle oynaya koşturan çocukların sesleri, kuş cıvıltıları, kediyle, köpeğiyle parkların renk kazandığı, okulundan mezun olmuş çiçeği burnunda kızların, erkeklerin çoğaldığı her geçen günün yaraların bir nebze de olsa kapandığı güzel, güneşli günler görmemiz dileğiyle…

Şarkıda dediği gibi; güzel günler göreceğiz çocuklar. Motorları mavilikleri süreceğiz…