SABIR SANATINI BAŞARMAK

04 Aralık 2023, Pazartesi 00:01

A+
A-

Bizler hızın ve hazın şiddetle yaşandığı, akıl ve mantığın ötelendiği, sabrın mümkün mertebe gösterilmediği bir zamanda yaşıyoruz. Ani tatminler, sosyal ve kişisel hayatımızın en önemli zamanlarını teşkil ediyor.

Maalesef, sabırsızlık çağında “beklemek sanatını” kaybetmiş durumdayız. Ne acı bir durum ki, pek çok insan karşısındaki muhatabın konuşmasını bitirmesini dahi bekleyemiyor.

Bu asır “sabır” kelimesinin pek sevilmediği bir zamandır. Aylaklık, amaçsız etkinlikler, bir kafede oturup öylesine laflamak ve hayatı, zamanı telef etmek; daha çok ilgi ve alaka görüyor. Hayatın gerçekleriyle yüzleşmek ve bu gerçeklere göre hayatı değerlendirmek, adım atmak çok ta itibar görmüyor.

Bu dönem, her zamankinden fazla zihinlerin odaklanamadığı, olaylar karşısında gerçek sabrın gösterilmediğini dönemlerdir. Aslında “sabır” beklemeyi bilmektir. Bütün kadim öğretiler, asıl olgunlaşmanın ve kemale ermenin sabretmeyi öğretmekle gerçekleşebileceğinde hemfikirler.

Sabır, çevremizdeki insanların hayat ritimlerine saygılı olmaktır. Bir öğrencimiz, bize onuncu defe aynı soruyu sorabiliyor ve biz aynı heyecanla susup dinleyebiliyorsak; bu kapıyı aralamışız demektir. Arkadaşımızın heyecanla bize anlattığı bir mevzuyu, onun sözünü kesmeden sonuna kadar gözümüzü kendisinden ayırmadan işitebiliyorsak…İşte bu yüzden, sükûnetle sabır duygusunu da içselleştirir ve başka ruhlara saygı duyabilmeyi, daha da önemlisi başka ruhları görebilmeyi öğreniriz…

Aslında yavaşlamakla sabrın olgunlaşmasını sağlamış oluruz. Acele ve telaş, sabrı imha ediyor ve nezaketi, naifliği, odaklanmayı aniden bitirir. Acele ve sabırsızlık insan ilişkilerinde var olan nezaketi bitirir. Bir işimizde geniş zamanımız olduğunda, daha nazik ve hassas davranabiliyoruz. Fakat sıkışık bir zamanda, bir iş yaptığımızda veya bir yere yetişmeye çalıştığımızda insanlara çarpmayı, başkalarını ezip geçmeyi kendimizde adeta hak görürüz. Maalesef sabırsızlık çağında beklemek sanatını kaybetmiş bulunuyoruz.

Zamanın artık parayla özdeşleştiği bir çağda dinlemeye ve düşünmeye ayrılan vakit maalesef giderek azalıyor. Zamanın hızlanması, yavaşlık ve dikkat isteyen uğraşıları rafa kaldırıyor. Hayatın öncelikleri konusunda modern insanın kafası çok karışık. Adeta hayatın işleyişini nasıl dizayn edeceğini bilmez bir halde sağa ve sola kulaç atıyor…

Sabreden daima öğrenir. Hızla birlikte her önemli şeyimiz ertelenebiliyor. Zamandan yana sıkışıklık günümüz insanının kendi hayatına kurduğu ey büyük tuzaklardan biridir. Hız ve sabırsızlık, bir bakıma insanın kendi acizlik ve ölümlülüğünün farkına varmasını engelliyor. Aslında yavaş olmak ve sabırla durmak hayatın tadını ve keyfini çıkarmayı bilmektir.

Telaş, hayatı daha da yüzeysel kılıyor. Hayatın sürekliliğini ve zenginliğini elimizden alarak hayatı eksiltiyor. Hiçbir şeyden insan emin olamıyor. İnsan sabırla ancak kendi içindeki sesleri dinleyerek kendine gelebilir. Ancak yavaşlayarak, içimize bakabilir ve hayatımızın gerçekleriyle yüzleşebiliriz.

Bu hız çağında kendi hayatlarımıza suikast ediyoruz. Bize düşen, hayatımızı, o uzun şimdiye teslim etmek olmalıdır. Ânı yaşamak büyük bir meziyettir. Bugünün hakkını verebilmek hayatımızı uzatır ve bereketli kılar. Hayatımızın saatlerini tabiatın ve iç dünyamızın ahengine bırakmalıyız. Aslında hayatımız, birbiri ardınca gelen şimdilerden ibarettir. Sabreden tam öğreniyor….

Bize düşen en önemli vazife, aceleci ve telaşlı bu neslimize karşı, teenni ve sükûnet neslini diriltmemiz gerekiyor….

Bilmek için zamana ihtiyaç var…

Güzelliği ancak zaman ayırarak fark ederiz…

Ancak zamanla olgunlaşırız…

Lütfen SABIRLI olalım!..