MEVLANAYI ANARKEN

        Bu toprakların üzerinden binlerce yıldır sayısız insan geçti, sayısızda insan yaşadı sıradan olan, olmayan. Sıradan olmayıp da şehre mührünü basan ve mührü silinmeyen kaç insanın hatırası kaldı böylesine anlamlı ve derinden? Niceleri  unutuldu gitti zaman tünelinde. Elde kalan, elde olan tek değer kaldı binlerce yıl geriden, günümüze kalan.

        Bu toprakları kutsal yapan, şehr-i Konya’yı da Konya yapan Hazreti Mevlana’yı Anma Törenleri yarın sona eriyor.

        Onun felsefesini ve hatıralarını yaşatmak için çırpınanlara bu şehrin ve Hazreti Mevlana meftunlarının sonsuz şükran borcu, borcumuz olmalı.

        Mesnevi’den 18 beyit. Mesnevi’nin ruhu sayılabilecek 18 beyit bunu paylaşmanın dışında başka bir şey gelmiyor bizim elimizden.

        Minnet ve saygıyla.

                                            MESNEVİ’DEN İLK 18 BEYİT

1.Dinle Ney’den duy neler söyler sana,

    Derdi vardır ayrılıklardan yana.

2.Kestiler sazlık içinden, der, beni,
    Dinler, ağlar: Hem kadın, hem er beni.

3.Göğsü, göz göz ayrılık delsin de bir,

    Sen o gün benden işit özlem nedir,

4.Her kim aslından uzak düşsün: Arar;

    “Asl”a dönmek İçin bir uygun gün arar.

5.Dost’a kah yoldaş olup, kah düşmana,

    İnleyip sesler duyurdum her yana.

6.Dost olur -zannınca- her insan bana,

    Sırlarım gel gör ki meçhuldür ona.

7.Sırlarım olmaz iniltimden uzak,

    Her göz etmez fark, işitmez her kulak.

8.Saklı olmaz birbirinden can ve ten,

    Canı görmekçin izin yok bil ki sen!

9.Bir ateştir, yel değildir ney sesi;

   Kim ateşsizdir: Yok olsun böylesi.

10.Sevgiden ağlar eğer ağlarsa ney,

      Sevgiden çağlar eğer çağlarsa mey.

11.Ney o şeydir: Perde yırtıp perdesi,

     Dost edinmiş dosta hasret herkesi.

12.Hem devadır ney denen şey hem zehir, 

      Bir bulunmaz arkadaştır: hemfikir.

13.Anlatır ney: Aşk-ı Mecnun’un nedir, 

     Kanlı bir yoldan haber vermektedir.

14.Müşteri ancak kulak: Söz satsa dil, 

     Ancak aşık akla mahrem, böyle bil!

15.Derdimizden gün zamansız dolmada,

      Her yanış bir günle yoldaş olmada.

16.“Geçti gün!” der, etmeyiz yersiz keder;

       Var ol ey sen tertemiz insan! yeter.

17.Yurdudur engin: Balık kanmaz suya,

      Rızk eğer eksikse: Gün dolsun mu ya!

18.Anlamaz olgun adamdan, ham adam;

      Söz hem az hem öz gerektir vesselam.