Kararsızlık Öldürür

Profesör elinde bir kutu içinde bir fare derse gelir. Öğrencilerin şaşkın bakışları arasında fareyi kutunun içine koyup kutuyu kapatır. Sınıfa dönerek:

“Bu kutuya iki gün kimse dokunmasın!” diyip sınıftan çıkar.

Sınıftaki öğrenciler olaya bir anlam veremez ve ne olacağını merak ederek iki gün beklerler. İki gün sonunda profesör sınıfa girip kutuya yaklaşarak açtı. Kutunun içindeki fare ölmüştü. Sınıfa dönerek farenin neden ölmüş olabileceğini sordu. Sınıftan

– Havasızlıktan… – Açlıktan… – Susuzluktan…

gibi ihtimaller sayıldı.

Profesör kutuyu havaya kaldırıp içini öğrencilere gösterdi. Kutunun her tarafı kemirilmiş vaziyette olduğunu gösterdi.

“Görüyorsunuz değil mi? Fare anlaşılan çıkmak için çok mücadele etmiş. Bunu kutunun içindeki vaziyetten anlıyoruz. Şu var ki fareyi sizin dediğiniz gibi ne havasızlıktan nede açlıktan öldü.

Fareyi kararsızlık öldürdü!

Fare kutunun her yerini parçalayıp çıkacağına sadece bir köşesini parçalasaydı ve bunda da kararlı olsaydı kurtulacaktı.”

Bakınca çoğumuz da kutudaki fare gibiyiz hayatta. Hepimiz bir yerlere savrulup her esen yelin ödünde koşturuyoruz bence. Belki elalem ne derlere çok takılıyor ya da o bunu yaptıysa ben daha iyisini yaparımların peşinde koşuyoruz. Ama sonuç çoğunlukla aynı. Hiçbir işi başaramamak veya hiç birine yetişememek de olabilir. Daldan dala sekmekte kullanılan terimler arasında. İşin özüne bakarsanız temelinde tutarlılık ve kararlılık yatar. Çoğumuz da çoğu zaman olmadığından da kaybederiz. Bazen bunun farkına bile varamayız ama. Hayat bize son golünü sonda atar. Her şey yapmak her şeyi başarmak için deliler gibi çabalarken sonuç hiçbir şey başaramamak olur. Ama bunun sebebi bu işi becerememek değildir asla. Gereken zaman ve özveriyi verememektir. Yeterince kararlı olup o karar da ilerlememektir. Hayatın golü bu noktada doksandan girmiş olur bizlerin hayatına. Ama yapacak bir şey yok. Kale çizgisini geçen top artık gol olmuştur…