Günler, hayal oldu…

Eskiden hanımlar akrabalarla yada arkadaşlarıyla ayda bir oturma yapardı. Adına gün denirdi. Bu ay bende oturulduysa önümüzdeki ay bir başkasında oturulurdu. Oturduğumuz eve çeyrek altın götürürdük. Tek, tek alıp dağıttığımız çeyrek altın sonunda elinize toplu bir şekilde geçer, onun adına birikim olurdu.

Bu oturmalarda çay kahvenin yanı sıra kurabiyeler, kekler yapılır ikram edilirdi. Pandemi ile birlikte bu oturmalar bitti. Hastalıklardan kaçtığımız o günlerin sonrasında özlediğimiz o günleri geri getirelim diye çaba gösterenler mutlaka olmuştur. Olmuştur olmasına fakat eski günler kadar tatlı olmamıştır. Bir süre sonra biten bu gün toplantıları sonrasında yeniden heyecanla bir araya gelmeye çalışanlar olduğunu duyduğumuz gerçeğini biliyoruz. Bu kez de ekonomik nedenler ön plana çıkarak günler iptal edilmiştir.

Akraba oturmaları, komşu oturmalarının tamamen bittiği bu günler, gelecekte bu geleneği yaşatanların kalmayacağına işaret. İşaret diyorum çünkü, sağlık, ekonomik korku hanımların en büyük geleneklerinden o gün muhabbetlerini bitirdi.

Duyuyoruz, ev ekonomisine katkı sağlamanın peşine düşen ev hanımlarından başarılı olanda var. Kiraların yükseldiği, market fiyatlarının arttığı bu günlerde davetler tabi ki ertelenir ve unutulur.

Kısacası nerede o eski bayramlara nerede o eski günleri de eklemiş bulunuyoruz. Çocuklarımızın bu günleri anacağı bir hatıraları da olmayacağı için gelecekte tamamen bitecek. Komşu komşuyu tanıyamaz hale gelecek.

Gelecekte geçmişi yad etmenin hayali ile hoşçakalın…