GAZETECİLER GÜNÜ

Çok soğuk bir kış günüydü.

Dışarısı buz kesiyordu.

O yıllarda çok kar yağar, kışlarda çok sert geçerdi.

Gazetede küçük bir elektrikli aletle ısınıyorduk.

Gazetenin matbaa kısmında o da yoktu. Soğuktan titreyen matbaa çalışanları ısınmak için arada bir benim oturduğu odaya gelirdi.

Buzlu ve soğuk bir günde Sosyal Demokrat Halkçı Partinin İl Başkanlığı görevini yürüten  Dr. Recai Ersoy habersiz bir şekilde gazeteye geldi.

Recai beyle bizim aramız hiç de iyi değildi.

Gazeteci olarak olması gereken iletişimimizde, yok denecek kadar azdı.

Partisini eleştiriyorduk.

Kendisini eleştiriyorduk.

Recai bey buna rağmen gazetemize, Gazeteciler Günü’müzü tebrik etmek için gelmişti. Oturup çay içtik, sohbet ettik. Elinde hediye paketleri falanda yoktu. Ziyaretin en güzel olan tarafı da bize göre buydu. Yapmacık olmayan samimi bir tebrik, kaynağı şüpheli ama maksadı belli renkli hediye paketlerinden çok daha önemliydi.

Basında Gazeteciler Günü, ilk o ziyaret sebebiyle bizim hafızamızda yer edindi.

Bu bizim için bir ilkti.

Sonraki yıllarda Gazeteciler Günü kutlamaları giderek yaygın hale geldi.

Siyasetçiler, yerel yöneticiler, üst düzey kamu görevlileri hatta dernek/vakıf yöneticileri  basın mensuplarının, Gazeteciler Günü’nü kutluyor. Yürekten ve beklentisiz kutlamalara eyvallah. Şahsen başımızın üstünde yeri var bu kutlamaların.

10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü.

Aradan geçen 50 yıllık zaman diliminde değişen gazetecilerin çalıştığı fiziki mekanlar ve sık aralıklarla değişen çağa uygun teknolojiler.

Başka?

Başka olumlu yönde bir değişikliğin az sayıdaki istisnalar haricinde olduğu söylenemez.

Özlük hakları,

Ekonomik şartlar,

Çağın ve ortamın gereksinimlerine uygun bir hayat,

Sonra mesleği icra ederken haber alma, haber verme kolaylık ve rahatlığının geçmişe göre bugün daha da sorunla hale geldiği kesin.

Dün bir kere daha 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü kutlandı.

Kutlamaya devam.