1 yıl geçti de… Geçmiş mi sahi?

08 Şubat 2024, Perşembe 00:01

A+
A-

Tarihin en uzun gecesi aralık ayında yaşanır denir. Bana göre ise en uzun gece en kısa süren ayda yaşandı. Bundan 1 yıl önce şubat ayı büyük bir felaketle başladı. Kahramanmaraş merkezli ve 11 ilde yıkıma neden olan asrın felaketi, on binlerce vatandaşımızın hayatını kaybetmesine neden oldu. Yüzbinlerce ev yıkıldı… O evlerle birlikte nice hayaller, umutlar da yıkıldı. Yaşanmamış hayatlar var diyoruz. Yarım kalan hikayeler, kutlanmamış doğum günleri, yenmemiş aile yemekleri, çoşkulu mezuniyetler, çekilemeyecek aile fotoğrafları ve bunlar gibi birçoğunun acısını hissedeceğimiz yaşanmamışlıklar… Yaşanan felaketle ilgili bir habere denk gelsem kimsesiz bebeklerin mezarları, deprem bölgesindeki yarım yamalak sağlam kalan duvarlara yazılan yazılar, acı ve yardım çığlıkları ve tarifsiz bir acı bazen ses kayıtlarına, bazen küçük bir televizyona bazen de gazetelerin bir kısmında yer aldı. 1 yıl geçti de geçmesine acı geçti mi sahiden? Tarifi yapılabildi mi?

Bir duvar yazısına denk geldim geçenlerde. Kuru bir yazı insanın içini sızlatabilir mi? Duvarda, “Maraş bize mezar oldu” diyordu. İnsanın memleketi, yuvası, sığınağı kendine mezar olur mu? Oluyormuş…

Rabbim felakette kaybettiğimiz vatandaşlarımıza rahmet eylesin. Geride kalan ailelerine de sabır versin. Rabbim bizi bir daha böyle bir felaketle sınamasın…

Son olarak başka bir duvar yazısında gördüğüm sözle bitirmek istiyorum:

“Umudunu yitirme, geri döneceğiz. Evlerimiz yıkıldı hayallerimiz değil…”