UMUT

Ne kadar gitmek istemese de kış, bahar gelecek merak etmeyin.

Bir döngü var bu evrende, direnemez hiçbir mevsim.

Dertlerimiz de uzun sürdü kış gibi…

Korona’dan yorulduk derken, savaş çıktı ve eklendi hayat pahalılığı…

Baktığımızda maziye eskiden de olmuş benzerleri ve hepsi bir gün gelmiş bitmiş.

Hayatın kendisi bonkördür dert konusunda, bazen üst üste verir.

Durup düşünmek lazım tabii ne kadarı kader ne kadarı kendi kendimize ettiklerimiz.

Örneğin birçok hastalığın oluşmasında yüzde otuz genetik yüzde yetmiş yaşam tarzı etkendir.

Yani yüz şeker hastasının yetmişi, yaşam tarzına, beslenmesine dikkat etse şeker hastası olmayacaktı belki de. Bu depresyon için de ülser için de söylenebilir.

Yaşamda karşılaştığımız ve mutsuz olmamıza neden olan durumlarda da benzer oranlar vardır.

Değiştiremeyeceğimiz, katlanmamız gereken ve belki de az etkilenmeye çalışabileceğimiz durumlar olduğu gibi aslında bizim seçimlerimizin sonucu ve değiştirebileceğimiz durumlar da vardır.

Kışın uzun sürmesini, salgını ben bitiremem ama olumsuz etkilenmeyi azaltmaya çabalayabilirim.

Yanlış seçimlerimin sonucu ise yaşadıklarım; değiştirebilirim.

Bazen bakış açım, düşüncelerim sevk edebilir beni kaygıya, hüzüne.

Sorular sorarak kendime, sorgulayıp farklı bakış açıları yakalamaya çalışabilirim.

Doğum sancılarıdır bazen sıkıntılar, sabırla bekleyebilirim.

Ama ne olursa olsun umut benimdir, kaybetmemeliyim.

Tanrının sözü var bilirim, kaldıramayacağı dertler vermez bana, katlanabilirim.

Dostlar uzatmayayım lafı, derim ki;

Kışın son sabahları bunlar, derin bir nefes çekip hissedelim serinliği, özleyeceğiz belki de.

Selam veren baharı görelim ağaçların tomurcuklarında, duyalım kumruların sesinde.

Hayat denen kıymetli armağanı heba etmeyelim.

Boş hırslara, anlamsız ihtiraslara, gelip geçici mevkilere kaptırmadan kendimizi,

Sislenmiş pencerelerden karartmadan ensemizi,

Umutla, ‘bu da geçer’ diyerek, doğru istikamette yürümeye devam…