Hep diyorum zor günlerden geçiyoruz diye. Şimdi daha kötü, bu zor günlerden geçebilecek miyiz?
Virüslü günlerden bahsediyorum. Gazetemizin çoğunluk manşeti, virüs ve kırmızı…
İşin şakası yok. Ağzımızın tadı yok. Ramazan geldi çattı.
Ramazan’ın heyecanı da yok. Çocukluğumun oyun gibi gelen teravih namazı da yok. Olması gerekende buydu. Cuma namazı için çok geç kaldık. Havanın yağmurlu, soğuk olduğu günlerde camii içleri.
Elimize bir seccade alıp gidiyoruz. Virüs yerde ise üzerine serdiğimiz seccade ile eve getiriyoruz. Sanki poşet içinde taşınan seccade virüsün çözümü olmuş.
Geçen gün bir dostumu aradım. Üzülme diye söylemedim dedi. Ailece karantinadayız. Yapma yahu nasıl oldu? dedim. Evlat ilaç mümessili. İlçelere gidiyor. Çok hassaslar. Evinden sefer tası ile yemek götürüyor. Bir arkadaşı ile oturup karşılıklı yemek yiyorlar. Kendi getirdikleri yemekleri yiyorlar. Bir müddet sonra yemek yediği arkadaşı ki başka ilçede, arayıp testinin pozitif çıktığını söylüyor. Bu evlatta test yaptırıyor, pozitif. Ailece karantinaya alınıyorlar. Allah’tan büyük sıkıntı yok.
Başka bir dostumu arıyorum. Söylemeyi unuttum, falan ağabey kovitli, evde tedavi oluyor diyor. Hemen hastayı arıyorum. Klasik soru nasıl kaptınız? Dört arkadaş bağ evine… Anlatmaya gerek yok. Biri virüslü, diğerlerine bulaştırıyor. Virüsün bulaştığı birisi, kalabalık bir aile toplantısında diğerlerine bulaştırıyor.
Kendi sıkıntılı, Konya dışında tedavi görüyor. Rabbim şifa versin.
Yine bir dostumu arıyorum. Oda akrabası olan ve benim 30-40 yıllık arkadaşımın da hastanede olduğunu söylüyor. Yahu nasıl arkadaşsınız, dostsunuz dediğinizi duyar gibiyim. Bizim ki “Eski Dostlar”. Hani unutulmuş birer birer. Eski dostlar, eski dostlar. Ne bir haber, ne bir selam eski dostlar, eski dostlar…
Bir gece vakti bakıyorum, Mali Müşavir arkadaşımın yanında muhasebecilik yapan kardeşimiz, an itibarıyla karantinaya alındığını yazıyor. Eşi apartman komşularından kapmış, gıyabında hallerini öğreniyorum, şükür iyiler.
Geçen hafta, eski apartman komşum, sosyal medya arkadaşım, Salih CİVELEK kardeşimi kaybetmenin üzüntüsünü yaşadım.
Şunu söylemeye çalışıyorum, artık virüs bir alo dan daha yakın.
VAKA SAYILARINDA PATLAMA…
Akşam bir televizyon kanalını izlerken, 5 Mart-6 Nisan, bu iki tarihi her şeyiyle değerlendirmişler. Bir aylık süreçte virüsle mücadelede inanılmaz başarısız olmuşuz, kötü sonuç olarak kat kat artırmışız her şeyi. Aşı da çözüm olmamış. Bakınız rakamlara;
5 Mart 2021 6 Nisan 2021
AĞIR HASTA: 1231 2477
VAKA SAYISI: 11.302 49.584
HASTA SAYISI: 698 2003
VEFAT SAYISI: 62 211
Beyler bu rakamlar bir günü içerir.
7 Nisan sabahı itibarıyla, konu ile ilgili bir doktorumuzu TV’den izliyorum.
Neden vakalar bu kadar arttı? Sorusuna cevap veriyor. Partilerin on binlerin katılımıyla yaptığı kongreler, kalabalık cenaze merasimleri, taziyeler. Kalabalık toplantılar. Bizi bir ayda bu noktaya getirdi diyor doktorumuz.
Bildiğim bir konu daha var okullar.
OKULLAR, OKULLAR, OKULLAR…
Vaka patlamasının, virüsün bulaşında maalesef çok etkili okullar.
Hani yerinde karar alınacaktı ya. Kararı alacaklar, üç beş şehrin dışında karar alacak basireti gösteremiyorlar.
Kıpkırmızı yerlerde, köy okullarının ağzına kadar açık olması ve de kontrolün en az olduğu yerler olması sebebiyle virüs buralardan servis ediliyor.
Köy mezarlığına gömülen, bu virüsten ölmüş olanlardan, hastalığından bile haberi olmayan insanları bilir misiniz?
Bu arada para ile eğitim veren Özel Okullara değinmeden geçemeyeceğim. Kendimde 2004-2012 yılları arasında çeşitli okullarda, özel okullarda “Milli Güvenlik” dersine girdiğim için...
Diyelim şu sınıflar yüz yüze eğitim yapacak diyorsunuz ama araya bir sınıfı daha ilave ediyorlar.
Bazı okulların veli toplantıları yaptıkları duyumunu alıyoruz. Nasıl bir cesaret hayret…
Acaba yetkililerimizin haberi var mı? Bana göre kötü bir uygulama...
Biz yoğurdu üfleyerek yerken, bunlar ne yapmaya çalışır.
Geçen yazımda da belirtmiştim, acaba Konya’da okullar ne alemde? Vaka sayıları kaç? Eğitime ara verilen okullar vesaire… Sıkıcı sorular değil mi?
Aşı ile açıklamalara da bakıyorum. 60 milyon kişiye aşı hedefimiz var, çift aşı olarak henüz yüzde 12 bir hedefe ulaşmışız.
Yerel aşımız en erken Eylül’de….
Çok geç kalmışız. Aklıma yılların aşı üretme merkezi, Hıfzısıhha Enstitüsü geliyor. Kapatanların da aklına geliyor mu bilmem?
Ülkemin gündemi Kovid mi? Kesinlikle hayır. Gündemi siz takip ediyorsunuz, sık sık değişir, değiştirilir.
Vallahi insan bazen yazdığından hiç zevk almaz. Benim için de bu yazı öyle… Ölüm sayılarının, vaka sayılarının, hasta sayılarının arttığı bir yazı kimi memnun eder ki?
Aklımızı başımıza alalım diyeceğim….
Neyse Sağlıcakla kalın.
Yorum Yazın