KENDİNİ ÜZME

 Hayat çok garip di mi?

Gökyüzü bile bazen güvensiz.

Güneş bakıyor, yağmur tepende.

Atan kalbin bile,

Sana bir ömür söz bile vermiyor.

Her an doktorların elinde.

Yani demem o ki;

Kendine de fazla güvenme..

Ey dost..!

Dostun postunu sermiş ise;

Yandın işte hem de ne yandın.

Kimseye güvenemezsin bi daha.

Kiminle arkadaş olsan korkar olursun. Samimiyet kurmaktan kaçarsın.

Bazen eş değil, evlat değil dost yakarmış insanın cigerini..

Sırtındaki bıçakları hissedince anlayacaksın.

   Hayatın suçu yok aslında insanı yakan da yıkan da yine insandır. bilirim. Hayatı boşa suçladık velhasıl. Bunaldığımız zaman sıkıştığımız zaman isyan kardeşimiz oluverirdi bir anda Hiç şükre sığınmadık. Elimize, ayağımıza gözümüze hiç çok şükür demedik. İlla ki acilleri görünce ay dedik. Ya da cenazelere gidince yaşamın kıymetini bildik.

  Aşk acısı çekti belki bir çoğumuz kalbimizi titrettik ritmini dengeleyemedik. Yazık ettik. Bizim için gece gündüz bedava atan yüreğimize bile. Sonra üzüntü bağırsaklarla mideyi kanattı. Ağlamaktan göz pınarlarımızı kuruttuk. Sizce hepimiz yaşadık ya da yaşayanları tanıdık değdi mi?

Annem hep derdi hiç unutmam.

Çok dert etme yaşamı. İğne ile girer de, çuvaldız ile çıkmaz diye.

Her gün biraz daha anlıyorum bu kelimeleri bende.

  Önce belirtiler başlar sinsi sinsi. Sonra kanser, bazen inme, kimi zaman da felç.

Yani çok takmamız gerek.

Tokadan ,şapkadan başka o küçücük beynimize.

Diyeceksiniz gelde takma.

Takınca düzelecek ise hep birlikte takalım.Bende takıyım.Ali de taksın, veli de fatma da hülya da. Biz çizgi, bir rota var.

Olacak olur, olmayacak ise canını ortaya koysan, kendini de kessen yine olmuyor işte..

   Üzülerek, kırılarak mutsuz bir hayata kölelik etmeye devam edersek ..

Üzgünüm ki; hastaneler hiç boşalmayacak.Cenazeler peşpese kalkacak. Ve bu hep böyle devam edecek.

Geldiğimiz hayat bir kere ise;

Seve seve, güle güle dert etmeden yaşamayı farz edine.