Beklentiler
Hepimizin zihninde sakladığı bir liste vardır. Beklentilerimizin listesi… kimi için o liste bir ev araba demek kimi içinse sessiz bir sabah huzurlu içilen bir kahve, kimsenin bozamadığı bir iç dinginlik.
Beklentiler insanı hayata bağlayan ipler gibidir. Hayatın akışını merak ettirir, yola devam etme sebebi verir. Beklentinin ince ayarı vardır. Psikolojide beklentiler motivasyonun yakıtıdır. Ancak dozunu tutturmak önemlidir. Fazla beklenti sürekli hayal kırıklığı getirir, beklentisizlik yaşam enerjisini söndürür. Önemli olan beklentiyi ulaşılabilir hedeflerle dengede tutabilmektir. Hayal kurmakla hayale saplanmak arasında fark tam buradadır.
Her yaşın her dönemin beklentileri gerek toplumsal gerekse sosyal çevreden ya da o an ki ruh halimizin etkisi ile şekillenerek oluşur. Hayat bizi sürekli olarak beklenti listemizi güncellemeye yöneltir.
Beklentilerimizin ne kadarı bize ait ne kadarı toplumsal dayatma? Beklentilerimizin ne kadarı gerçekçi ve bize ait?
Kendimize bu soruları sormamız lazım listemde yer alan bu beklenti benim için ne kadar önemli ve ulaşılabilir? Çünkü bazen hayattan istediğimiz şey küçük bir mutluluktur. Ve çoğu zaman o mutluluk yanı başımızdan geçip giderken bizler listeye odaklanıp bir sonraki beklenti maddesine bakıyor oluruz.
Beklentisiz hayat ne olsa yerim diyerek keyif almadan tokluğu gidermeye yönelik beslenme şekli. Tadının bir önemi yok hangi yemeği sevdiğinin önemi yok.
Yüksek beklentilerle şekillenmiş hayat ise dünyanın en güzel yemeklerinin olduğu bir masa da aklında tek beklentisi kuş sütü olmasından dolayı masadan aç kalkmaya benzer. Her iki durumda tatminsizlik ve hayal kırıklığı ile sonuçlanır.
Psikolojik olarak en sağlıklı beklentiler hem motive eden hem de öz değerlerimiz ile uyumlu olandır. Yani hayal kurduğumuz şey yalnızca ulaşmak için değil yaşarken bize anlam katmalıdır. Sadece sonuca odaklı beklenti yolda karşımıza çıkan güzellikleri görememeye sebep olabilir.
Erişilebilir hedefe yönelik kendi isteklerimiz doğrultusunda oluşan beklentiler bizi daima en iyi versiyonumuza taşır. Beklentinin dozu arttıkça tatminsizlik doğmaya başlar. Yaşamın keyfi ‘varmakta’ değil ‘bir sonraki durakta’ saklıymış gibi bir his oluşur. Yanı başımızdaki mutlulukları görmeyi ihmal etmeden ulaşılabilir beklentilerimizi gerçekleştirdiğimiz günler diliyorum.
