80, 90, 2000, 2010, 2020

Büyükşehirlerde taksicilerden alacaksın memleketin haberini.

Ekonomi,

Yönetim,

İç/dış siyaset,

Toplumsal barış,

Ahlak/asayiş  konularında etraflıca bilgi sahibidir taksi şoförleri.

Bilgi sahibidirler çünkü her gün memleketin her köşesinden gelen onlarca/ yüzlerce kişiye taksi hizmeti verirler. Bu hizmeti verirken de konuşurlar.

Çok insanla temas, çok farklı bilginin yoluna açar şayet memlekette olup bitenlere karşı ilginiz varsa.

Taksi şoförlüğü mesleği bu bakımdan önemlidir. Onlarla temas kurabilen bir insanın çok haber dinlemesine ve  gazete haberleri falan okumasına da  gerek yok aslında.

Taksi şoförlüğü mesleği; 81 il, 800 küsur  ilçe, on binlerce mahalle ve milyonlarca insan ile konuşma imkanına sahip olan tek meslektir.

Taksiciden alacaksın haberi.

Ülkenin içinde bulunduğu ahval ve şeraiti.

Ekonomi,

Yönetim,

İç/dış siyaseti,

Toplumsal barışı,

Ahlak/asayişi gibi konuları en iyi bilen nadir meslek insanlarındandır onlar.

Bindiğiniz taksinin şoförüne sorunca bunları, tak alırsınız cevabı.

Çoğu zamanda siz sormadan, onlar anlatmaya başlar yaşananları.

Kıvırtmazlar, kırıtmazlar.

Filtre ve frende  yoktur sözlerinde.

Yalakalık, yağcılık da bilmezler.

İkircikli değillerdir anlayacağınız.

GEÇMİŞE YOLCULUK

1980’li yılların 2. Yarısından itibaren Büyükşehirlere sık aralıklarla yolculuklarımız oldu.

İstanbul ve Ankara’ya haftada  ya da on günde bir gitmemizi gerektiren işlerimiz vardı. İş dediğim, yönetim kurulu üyelikleri ve danışmanlıklardır.

Uçak, yataklı tren, otobüs gibi araçlarla gittiğimiz şehirlerde, şehir için ulaşımda kullandığımız  taksi şoförlerine “Kaptan nasıl gidiyor?” sorusu, faydalı/farklı/gerçek  bir diyaloğun kapısını aralardı.

Memleketin her köşesinden Karadeniz ve Doğu illerinden ama daha çok da Sivas, Yozgat ve Çankırı tarafından olan o şoförler “Nasıl olacak abi çok kötü” diye, başlarlardı söze.

Çok kötü olanlar neydi o yıllarda?

“ Ekonomi çok kötü. Hayat çok pahalı. Enflasyon çok yüksek. Memlekette işsizlik var. İnsanlar çalışacak iş bulamıyor.  İç/dış siyaset çok kötü. Toplumsal barış tehlikede. Memlekette ahlaksızlık aldı başına gidiyor. Ayrımcılık yapılıyor. Bu partiyle, bu hükümetle olmaz. Bu başbakanla hiç olmaz”.

80’li yılları bu toplumsal sorunlarla yaşadı ülke.

90’lı yıllarda da sık aralıklarla gidip geldiğimiz Büyükşehirlerin taksi şoförleri aynı sorunlardan ederdi.

2000’e kadar değişmedi bu tablo.

2000’’nin, 2. Yarısından itibaren bir ara değişir gibi oldu. Bazı alanlarda çok iyi yıllardı, 2000’in kalan sekiz yılı.

Sonra 2010’li yıllar yaşandı.

Şimdide  2020’li yıllar yaşanıyor.

Bugün konuşulanlar, geçmişte de  konuşulanlar.

Yani..

80, 90, 2000, 2010, 2020.

Bu arada önemli sorunlar sıralamasında, en önemli  konu başlığı ise gene geçmişte olduğu gibi ekonomi. İş, aş ve pahalılık.

Önceki gün Ankara’dan bir misafirimize yemek için verdiğimiz randevu saatine yetişebilmek için trafik yoğunluğu sebebiyle aracımızı bir kenara bırakıp, binmek zorunda kaldığımız taksi şoförünün akaryakıt zamlarıyla  başlayan sözleri geçmiş yılların tekrarı gibiydi.

Haksızlık ve insafsızlık yapmamak lazım.  

Onca çaba ve mücadeleye rağmen  yenilemeyen bir kader var mı var, ne?