Gelenekten Dijitale
Bir toplumun kültürü, zamanın ritmine ayak uydururken sessizce değişir. Kalıplar, alışkanlıklar, ritüeller; yüzyıllar boyunca birbirine eklenerek bir kültürel yapı oluşturur. Ancak son yıllarda yaşadığımız dönüşüm, önceki yüzyıllarla kıyaslanamayacak kadar hızlı ve köklü. Bu değişimi “dijital çağ” ya da “teknolojiyle dönüşüm” olarak adlandırmak yetersiz kalır. Çünkü bu, sadece araçların değil, anlamların da değiştiği bir süreç.
Eskiden sokakta oynayan çocukların hayal dünyasını şekillendiren oyunlar vardı; şimdi dijital ekranlarda şekillenen avatarlar. Eskiden mahalle düğünleri, nişan törenleri, bayram ziyaretleri kültürel aktarımın güçlü taşlarıydı. Bugünse bu tür sosyal bağlar, WhatsApp gruplarında ya da Instagram hikâyelerinde yaşatılmaya çalışılıyor.
Peki bu kötü mü? Cevap sanıldığı kadar net değil. Kültürel dönüşüm, her zaman bir yok oluş değil, bazen bir yeniden doğuştur. Yeni nesiller eskiyi unutuyor gibi görünse de, aslında kendi kültürlerini yeniden yorumluyorlar. Örneğin geleneksel müzik türleri, dijital platformlarda farklı versiyonlarıyla gençlere ulaşıyor. Eski masallar animasyonlara dönüşüyor. Bayramlar artık sadece el öpmekle değil, dijital tebrik mesajlarıyla da kutlanıyor.
Ancak dikkatli olunmalı. Bu dönüşümün içinde kaybolmamak için, köklerimizi tanımalı ve geleceğe taşımayı bilmeliyiz. Kültürel miras, sadece geçmişte kalmamalı; güncellenmeli, anlatılmalı, yaşatılmalı. Çünkü bir toplumun ruhu, geçmişle geleceği arasındaki o ince çizgide var olur.
