UMUDU ÖLDÜRMEYİN

Kral bir gün dondurucu kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafızın yanına giderek sordu.

-Üşümüyor musun?

Muhafız; ben alışığım efendim diyerek cevap verdi. Kral;

-Olsun dedi. Ben sana sıcak tutan elbiseler getirmelerini emredeceğim diyerek gitti.

Ancak kısa bir süre sonra askerlerine sıcak tutan elbiseleri götürmelerini emretmeyi unuttu.

Ertesi gün ise duvarın yanı başında soğuktan donarak ölmüş muhafızın cesedini buldular. Fakat muhafız ölmeden önce duvara bir şeyler yazmıştı. Duvarda şunlar yazıyordu;

“Kralım, ben soğukta nöbet tutmaya alışkındım. Fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!”

Çünkü asker her gün o soğuk havada nöbetini tutuyor ve soğuğa direnmekten başka çaresi olmadığını biliyordu bu sayede her gecenin ardından doğan güneşi de görebiliyordu. Fakat o gece kralın sıcak elbise göndereceği düşüncesi onun gücünü azaltmış bir an önce gelecek elbiselerle ısınma hayalleri kurmasına sebep olmuştu. Elbiselerin sıcak tutacağı düşüncesi ile de soğuğa karşı olan savaşını yarıda bırakıp vücudunun nasılsa ısınacağını düşünerek direncini kaybetmişti. Buda doğacak olan güneşi beklemesine yetmemişti. Çünkü artık umudu doğan güneş değil elbiselerdi ve o elbiselerde gelmemişti…

Bu hikayede de olduğu gibi türlü vaatlerle insanları bir beklenti içe sokarak bir umuda bağlayarak imtihan edilmemeli. Çünkü sizin verdiğiniz küçücük bir umut ne kadar önemsizmiş gibi gelse de karşı taraf için tek tutunacağı dal oluverir bir anda. Ve verilen umut yerine getirilmezse o tek dal da kayar ellerinin arasından. İşte o zaman her şey için çok geç kalınmış olur. Çünkü o umudu bekler bekledikçe de değişir. Beklettiğiniz kişi ise hatası telafisiz olan olumsuz düşünceler içerisine girer. Daha sonra ise önce umudunu öldürür ardından ise sevgi, saygı ve güven ölür. Yukarıda ki hikayede muhafız ölmüştü ama eğer ölmeseydi de tüm duyguları ölecekti. Yani yine ölenler muhafızda olacaktı kral sıcak yatağında sabahlayacaktı.

Bu yüzden hayatımız boyunca dikkat etmemiz geren önemli şeylerden biri umuttur. Umutla oyun olmaz, umutla şaka yapılmaz, alay edilmez. Küçücük bir umuttur insanı ayakta tutan. Ekmek gibi su gibidir umut insanda. Umut gitti mi her şey yok olur. Onun için ne yaparsak yapalım umutlara asla oynamayalım. Yapabileceğimizin fazlasını dile getirip ardından olmadı demeyelim. Bizim üç heceli olmadı kelimesini söylememiz kadar kolay değildir karşıdakinin olmadığını kabul edişi.

O yüzden asla umutları öldürmeyelim, ama umut etmekten de asla vazgeçmeyelim. Unutmayalım ki “Umut fakirin ekmeğidir ama ekmek zengine de gerektir.” Bol umutlu yarınlara…