Veren el alan eli görmeyecek

Ne kadar çok olduğunu anlamamıştı bile… Biraz yürüyünce yükünün ağırlığını anladı. Oturduğu bir köşe başında gelip geçenleri izliyor ve o kadar uzun yolu nasıl bitireceğini düşünüyordu. Birkaç dakika daha nefeslendikten sonra namaz vaktinin geldiğini söyleyerek, biraz ilerideki camiye gitti.

Abdest alıp, camiye gireceği vakit ağzına kadar dolu olan çuvalı birine emanet etmek için çevresine bakındı. Namazdan çıkan birkaç yaşlının orada oturduğunu görünce çuvalı onlara emanet etti ve camiye girdi.

Namazını kılıp dışarı çıktığında ne yaşlılar oradaydı nede çuval oradaydı. Hayıflandı ve biraz sağına soluna bakındıktan sonra evinin yolunu tuttu. Evine varıp çuvalın kayıp olduğunu söyleyecekti ki, ne görse çuval evinde duruyordu. Çuvalı emanet ettiği kişileri tanımıyordu ve onun burada oturduğunu nereden biliyorlardı.

Olup bitenleri düşünürken, biran çuvalı açıp içerisine baktığında daha fazlasını gördü. Aldığı ve getirmeye çalıştığından daha fazla olan gıdaları, ihtiyaç sahiplerine dağıtmaya başladı. Başladı başlamasına ama çuval dolu olmasına rağmen o kadar hafifti ki, anlam veremedi. Akşama kadar dağıtım yaptı ve çuvala tekrar baktığında hiç boşalmadığını fark etti.

Yorulmak nedir bilmeksizin birkaç gün çuvalın içindekileri ihtiyaç sahiplerine dağıttı. Bitmek bilmeyen yardımlar, ihtiyaç sahibi kalmayana kadar devam etti.

Çuvalı önümüzdeki ay yeniden dağıtım yapacağı için bir köşeye kaldırdı. Biray sonra çuvalı tekrar aldığında aynı doluluğun devam ettiğini fark etti ve bu süreç yıllarca devam etti.

Bir dost muhabbetinde otururken, durumdan bahsetti ve her ay yardım yapmaya devam ettiğini anlattı. Fakat bir ay sonraki dağıtıma çıktığında çuvalın boş olduğunu artık dolu olmadığını gördü. Düşündü ve yardımı birilerine anlatmanın sakıncalı olduğu kanısına vardı.

Fakat eskisi yine topladıklarını dağıtmaya devam etti.