VEFA ? SADAKAT (2)

Hayvanların daha vefakâr olduğuna dair birçok misaller var ama şu da çok enteresan: Bir kedi kendisini çok seven sahipleri­nin yanından alınıp, 3800 km. uzağa götürülmüş, ama o hayvan bu yolu kat edip tekrar eski sahiplerinin evine gelmiştir.([1])

Ama Peygamberimizin sevgili torunu Hz. Hasanın hanımı, kendisine vad edilen bazı dünyalıklar karşılığı, yıllarca aynı yastığa baş koy­duğu kocasını zehirleyip öldürebilmiştir.([2])

Paranın, mevki ve makamın kulları çok olur. Bir hükümet düşmüş, yeni bir hükümet kurulmuş, devir teslim töreninde ma­kam şoförü eski bakana hiç yüz vermiyor ve yeni bakana da alabildiğine izzet, ikram… “Yahu ayıp olu­yor, neye böyle yapı­yorsun?” demişler, adam; “ben inene değil, binene baka­rım” demiş.

Bunun gibi Fatih malum tahta çıkarılmış, ama bir müddet sonra tahtı tek­rar babasına bırakıp, Manisaya çekilmek duru­munda kalmış idi. Etrafındaki­lerden bazıları Edirneyi bırakıp Manisaya gelmekte gönülsüz davranmış, fakat bazı vefalı kişi­lerle berabar hocası Molla Hüsrev’de ısrarla Manisaya gelmek istemişler, Fatih; “sizde kalın” deyince Hocası; “hayır biz padi­şahımıza sul­tan iken de, şehzade iken de hizmet etmekten şeref duyarız” demişler ve onunla gelmişler, onun için Fatih bu in­sanları hayat boyu vefalarından dolayı çok sevmiş ve hatırlarını kırmamış.([3])

Kanuni dönemi Yeniçeri solaklarından ve şairlerinden Aşkî son dönemle­rinde köşesine çekilince vefasızlıktan şöyle şikâyet eder:

Taşradan kimse gelür deyu sevinir canım

Uğrasa bir sek-i âvâre gelip meskenime

“Eğer bir gün başıboş dolaşan bir köpek kazara kapıma uğ­rasa, dışarıdan birisi beni ziyarete, hal hatır sormaya geldi diye canım sevinmeye başlar.”([4])

Ankara savaşında Yıldırıma ihanet edip, Timur tarafına ge­çen tatarları savaştan sonra Timur hepsini katlettirmiş ve şöyle demiştir; “Ekmeğini yedi­ğiniz, nimetini gördüğünüz şahınıza bugün vefakâr olmayıp ihanet etti iseniz, yarın aynı şeyi bana da yapabilirsiniz.”([5])

İnsana sadâkat yakışır görse de ikrâh

Yardımcısıdır doğruların Hazret-i Allah

                                                 Ziya Paşa

Gençlik dönemlerinde birbirlerini seven ama rütbesi yük­selince yan çiz­meye başlayıp, hele hele Mısır Paşası olunca hiç aramayan subaya sevgilisi şöyle sitem ediyor:

Karanlık yerlerin derin köşesi

Kırıldı gönlümün nazik şişesi

Duydum ki olmuşsun Mısır Paşası

Vallahi küsmüşem artık barışmam

Yüzyıl da otursan yine karışmam

Dipnotlar:

1- Yeni Şafak Gazatesi 17. 09. 2009.

2- Tahirül Mevlevi, a. g. e. c. 4, s. 1242.

3- Ferhad Koca, “Molla Hüsrev” TDV Yay. Ank. 2008, s. 44.

4- İskender Pala, “Kırk Ambar”, Kapı Yay. 2. Bas. 2008 İst. s.78.

5- Tarih ve Düşünce Dergisi, Şubat 2004, s. 43.