ÖRNEK OLUYORLAR

Son zamanlarda sosyal medya birbirine girmiş durumda. Sebebi de diziler. Dikkatimi çekense sosyal medya kullanıcıları hep ikiye ayrılıyor söz konusu diziler olunca. İkiye ayrılmaları normal ya beğenirler ya beğenmezler ama bana tuhaf gelen tek dizi de değil de tüm dizilerde ikiye ayrılmaları. Aslında buda normal fakat anormalleştirenler bizleriz. Dedim ya bir dizi beğenilir ya da beğenilmez nettir sonuç evet ya da hayır. Ama bu tür paylaşımların yorumlarına göz gezdirince şaşırmadan edemiyorum. Her dizide bir tepki unsuru buluyor bulmak isteyenler. Dizi aşk, savaş, siyaset, ya da mucize olsun hiç fark etmeden yargılanabiliyor. Sebebi gençlere kötü örnek olmak diye. Hatta bazı yorumlarda gördüm bir dizinin insanları kandırdığı tehditle dağa çıkardığı izleyenlere tecavüz edildiğini yazıyordu bir bayan. Dedim nasıl şimdi ben evimde o dizliyi izleyeceğim ve sonra zorla dağa çıkarılacağım… bunu yazan bayan o kadar net ve inanmış yazıyor ki yorumuna katılmayanlara sizi de kaçırsınlar da görün, ailenizde ki bayanlara tecavüz etsinler de anlayın o zaman diyor. Gözümde bir aile dizi izlerken birden terör örgütleri kapıyı tekmeyle kırıyor erkekleri dövüp zorla sürükleyerek dağa götürüyor kadınlara tecavüz ediyor çocukları kamp alanlarına götürüp beyinlerini yıkıyor gibi bir sahne canlandı. Resmen bir yorumdan bir senaryo yazdım emde saniyeler içinde. Hadi dedim bazı bölgelerde bu oluyor diyeyim ama Türkiye’nin her bir ilinde bu yaşanamaz. Bu diziyi izleyen aileler ekran başından sen izledin o vakit bizimlesin artık deyip toplanıp gidilemez. Buna kimse inanmaz. Ama yorumu yapan bayan ne yaşadı nasıl bir hayatı var ve nasıl bu konuya bu kadar inanıp düşüncelerini nasıl bu kadar kararlılıkla savunabiliyor onu da anlamış değilim. Ama bu durum tek bir dizi için değil. Her dizinin altında yazandan oynayana çekenden yayınlayan herkese saydıran insanlar var. Kimisi kadına şiddeti öğretiyor deniliyor, kimisi kanuna yasaya aykırı gelmeyi öğretiyor deniliyor, kimisine okul adı altında serserilik aşılanıyor deniliyor da deniliyor. Her dizinin bir yanlışı var. Evet doğru bazı sahneler kötü örnek olabiliyor ama hiç mi iyi bir sahnesi yok. Bence bizlerde de var sorun. Kötüyü görünce niye hemen üstüne atlayıp örnek alıyoruz da iyinin yanından bile geçmiyoruz. Örnekler önümüzde bu kadar açık seçikken seçim hakkı bizde iken yanlışı benimsemek kimin suçu oluyor. Her suçu yaptıktan sonra bilmem ne adlı dizide görmüştüm mü diyeceğiz.  Suçu sahiplenmek bir kenara dursun birde başkasının üzerine mi atacağız. Dizileri suçlayarak kendimizi mükemmel olarak mı hayal edeceğiz. Neden bir dizide şiddet varsa biz de şiddet uygulamayı seçiyoruz da dizide kadının şiddetten sonra yaşadıklarını göz önüne alarak şiddet uygulamamayı seçmiyoruz. Dizi bize yapılanların sonuçlarını göstermiyor mu. Neden yanlış hayatların içinde ki doğrulara odaklanmıyoruz. Ben söyleyeyim bu bizim seçimimiz. Diziler falan hikaye. Nasıl bir filmde süper güçleri olan bir adamı izledikten sonra elimizi masaya vurup gözlerimizden ışınlar saçarak dünyayı artık ben yöneteceğim demiyorsak dizilerden sonra da istediğimiz yapmayanları çekelim vuralım diyemeyiz. Filmlerde insanların kaslarının genişleyip patlayarak robotlara dönüştüklerini sadece hayal ürünü olarak ele alıyorsak dizilerde de gelişen sahnelerinde hayal ürünü olduğunu unutmayacağız.

Yani kısacası çamuru diziye filme atmayacağız. İnsan ne yaparsa kendisi yapar. Yok o dizi yok bu film değil olay. Vicdan merhamet meselesi. Akıl fikir iradesi. Aklın fikrin varsa vicdan ve merhamete sahipsen eğer bir dizi de kadın dövüldü diye sende dövmek yerine oturur kadın dövüldü diye üzülürsün. Bir çocuk cami avlusuna bırakıldı diye çocuğunu ensesinden tutup cami avlusuna bırakmazsın. Bakarsın bırakılan çocuklar varsa onlar için ne yapabilirim. Yani insan isterse insan olabilir. Yoksa bu işler iki kol iki bacak iki gözle olacak işler değil. İnsanlık dıştan görünüşle olmuyor sadece. İçerden de bir şeyler yapmak lazım. İnsan doğmakla insan olunmuyor. İnsan gibi davranmakla insan kalınabiliyor ama…