Ne vefasız bir meslek!...

Gazetecilik mesleği inanılmaz havalıdır.

Mesleği icra ederken büyük bir kitle sizin yanınızdadır peki ya sonrası…

Sonrası yok!..

Vefası hiç olmayan bir meslektir bizimkisi…

Konya Basının duayen gazetecilerinden Mustafa Şenyurt Özbay, yani Şenyurt abimiz hakkın rahmetine kavuştu…

Toprağa verdik dün, son yolculuğuna uğurladık…

Kalabalıktı…

Belki yeterince kalabalık değildi ama Şenyurt abimi gerçekten sevenler katıldı cenaze törenine…

Belki sağlığında yeterinde vefa gösteremedik, yanında olamadık, halini hatırını yeterince soramadık ama son yolculuğunda bari yanında olalım dedik…

Şenyurt Özbay, çok nazik, inanılmaz beyefendi ve iyi bir meslektaşımızdı…

Uzun yıllar birlikte çalıştık kendisiyle, çok vefalı bir adamdı…

Aradan kaç yıl geçti bilmiyorum ama her fırsatta benden büyük olmasına rağmen mutlaka arar, halimi hatırımı sorar ve her seferinde de uzun uzun sohbet ederdik telefonda…

Haberi aldığımda çok üzüldüm…

Üzüldüm demek için değil, tabiri caizse birden böğrüne bir öküz oturur ya insanın…

İlk duyduğumda aynen öyle oldu…

Yutkunamadım bile, Allah’ım Rahmet’ini esirgemesin demekten başka bir şey gelmiyor artık elimizden…

Cenaze namazını kıldık ve omuzlarımızda defnedileceği yere kadar geldik…

Yine rahmetli gazeteci abilerimizden Şenol Demirbaş’ın mezarına çok yakın bir yere defnedildi…

Orada yaşanan muhabbet gerçekten çok üzdü beni…

Üstad abilerimizden bir tanesi hemen yanı başımda duran kişiyi dürterek Şenol abinin mezarını gösterdi ve ‘bak Şenol’a komşu olmuş’ dedi…

-Şenol Demirbaş ne zaman vefat etmişti?…

-3 ay falan mı oldu…

-Yok yaa ne üç ayı çok oldu senin haberin yok mu?

-Üç değilse hadi 5 ay olsun, daha fazla değildir…

Ağabeylerimizin arasında geçen konuşma…

 Rahmetli Şenol Demirbaş ise 11 Mayıs 2011 yılında vefat etti…

Yani neredeyse 7 yıl oldu…

Birbirimizden bu kadar bihaberiz…

Vefasızlığımız bu kadar ileri boyutta…

“Vefâ nedir, bilir misin?

Vefâ arkanda bıraktığını, giderken yaktığını yabana atmamandır.

Vefâ; dostluğun asaletine, bir dua sonrası verilen sözlere, hayallere ihanet katmamandır.

Vefâ; ötelerin sonsuz mükafatı karşısında, cehennemi hafife almaman, ulvi güzellikleri dünyaya satmamandır.” (Hz. Mevlana) ...