MÜBAREK RAMAZAN YAKLAŞIRKEN (1)

Yerin şerefi, orada bulu­nanın şerefi ile mütenasiptir. Bir çağın, bir zamanın ve bir mekânın değeri, içerisindekilerin değeri ölçüsünde kıy­metli olabilir. İşte Ramazan ayının diğer aylar­dan üstün oluşunun sebeplerinden biri o ayda mutlu hâdisenin mey­dana gelmesidir ki, Allah Teâlâ, eş­siz kelâmı Kur'an-ı Kerim'i, mekânların en mübareği Mekke'de, insanların efdali Hz. Muhammed (S.A.S.)'e zamanların en kıymetlisi Ramazan'da indirmiştir. Bu haki­kati Kur'an, şöyle ifade eder: "Ra­mazan ayı öyle bir aydır ki, onda Kur'an, insanlara yol göstererek -yol gösterici ve doğruyu yanlıştan ayırıcı belgeler olarak- indirildi...”(1)

Diğeri ise bu ayda yerine getirilen oruç ibadetidir. Oruç ibadetini üs­tün kılan özelliklerin başında onun gös­terişten uzak, yalnız Allah rızası için yapılan bir ibadet oluşudur. Çünkü namaz kılan meydandadır, görülür; hacca giden ortadadır, bilinir; zekât veren saklanamaz, duyulur. Oruç tutan kimse ise görülmekten, bilin­mekten, duyulmaktan uzaktır. Bu sebeple oruç, yalnız Allah içindir. Mükâfatı da bizzat Allah tarafından verilir.(2)

Ramazan ayının fert ve toplum hayatında önemli bir yeri vardır. Şöyle ki; Ramazan müessesesi ge­rek ferdin, gerekse toplumun kendi kendini ahlâk ve davranış bakımından bir yıllık denetimi, geçen yılın hesabını vermesi için fırsat ve bol zaman sağlar. Gayet tabiidir ki, ferdin ve toplumun bu kendi ken­dine hesap vermesi, kendi kendini murakabesi, bu denetimdeki şuur ölçüsü, mübarek Ramazan havası­nı görmeğe hazır oluşla orantılıdır. Ramazan'da yasaklar daha yasak, sevaplar daha sevap olur. Bu özel­liğiyle Ramazan her yaştaki kişinin davranışlarını etkileyebilir, onu de­ğiştirip, kötü alışkanlıklardan kur­tarabilir. Ancak Ramazan'ı gereği gibi karşılayabilirsek.

Bunun için gerek din görevlileri, gerekse bütün mü'minler, mübarek Ramazan ayının görevini en yüksek seviyede yerine getirebilmesi bakımından kendileri­ne düşeni yapmalıdırlar. Gazete ve dergilerdeki yazılar, radyo ve tele­vizyonlardaki sohbetler, evde, so­kakta, toplantı yerlerindeki konuş­malar; cemaatin Ramazana kötü huy ve alışkanlıklarından arınmaya, yerine iyilerini koymaya hazırlan­ması için çok önemlidir. Bu yolda mübarek Ramazan olağanüstü bir fırsattır. Ramazan'dan bir önceki cuma ve ilk Ramazan vaazı bu ko­nuya ayrılabilir.

Kur’an Kurslarımızda öğ­reticiler, din derslerinde Ramazan konusunu işlerlerse hem ders manalandırılmış, hem de oruç tu­tacak olanlar mübarek Ramazan'a manen hazırlanmış olurlar. Öğren­cilere telkinde bulunurken de, gü­nah korkusuyla ürkütmekten Allah'ın sevgisine, milletine, şanlı ecdadına layık olmak vb. konuları işlemek herhalde yerinde olur. Böylece çocuklarımızın kafasında Ramazan bir takım eğitici, seciye sağlamlığı bakımından yapıcı fikir­lerle, kendi kendini denetim, mura­kabe istek ve kaygısıyla birleştire­rek mübarek Ramazan'dan yüksek feyiz almasına yardım edilmiş olur.

Mübarek Ramazan ayı yalnızca bir tane kurum değil, bir kurumlar demetidir. Mübarek Ramazan Bay­ramını, bu arada Ramazan'da ve­rilmesi gelenekleşen zekâtı ve Ra­mazan sohbetlerini de, Ramazanla bir mütalâa etmek gerekir. Bu ba­kımdan Ramazan ayı halk eğiti­minde, insan ilişkilerinin müspet yönde geliştirilmesinde bir eşi da­ha bulunmayan bir toplum mües­sesesidir. Müslüman toplumları dışında hiç bir ülkede bütün yurt­taşları her yıl bir ay süre ile kutlu bir çatı altında, zengini, fakiri, oku­muşu, okumamışı yan yana omuz omuza birleştiren, her gece ciddi bir konuşma dinleten bir müessese daha yoktur.

Mübarek Ramazan, karşılıklı sev­gi gösterileri için de güzel bir fır­sattır. Bu da fertlerde mutluluk duygularını canlandırır, böylece toplum sağlığına yardımcı olur, milletine, dindaşlarına sadakat bağlarını güçlendirir. Gerek Rama­zan boyunca, gerekse bayramda muhtaç olanlara karşı varlıklı olan­lardan, yüzden değil, gerçek ilgi beklenmesi, insan ilişkilerinde kar­şılıklı anlayışa, hırs ve kıskançlıkla­rın yumuşamasına kin vb. zararlı duyguların azalmasına, hayırlı so­nuçlara yardımcı olabilir.

Dipnotlar:

1-Bakara , 2/ 185.

2-Bkz. Buhari: Tevhid: 50, Ahmed B. Hanbel; II, 273 .