Mazlumun ahı

Halk arasında yaygın ve yanlış bir değerlendirme vardır ki, söylenerek dolanır durur. Zalimler kastedilerek yaptıkları kötülükler için "Yaptıkları yanlarına kâr kaldı" derler.

Hiç kimsenin yaptığı yanına kâr kalmaz. Fakat Allah aceleci değildir. Kimi kötülüğün hemen cezasını verir, kimini erteler ahirette verir, kimini bir süre sonra verir. Takdir O’na aittir.

Öyle ise kimse gücüne, kuvvetine güvenerek zulme kalkışmasın. Unutmasın ki, Allah 'imhal' eder, yani mühlet verir, zalimin tövbe etmesini bekler, ama ihmal etmez.

13 -14 yaşlarında ki fakir bir delikanlı sokakta bir cüzdan bulur ve hemen karakola götürür,

İçine dahi bakmadan verir.

Karakoldaki komiser cüzdanın içini açar ki, cüzdan şehrin en cimri zenginlerinden birine aittir.

Hemen adamı ararlar cüzdanı alması için çağırırlar,

Adam cüzdanı almak için gelir ama içeriye böyle hiddetle girer ve çocuğa der ki,

Benim cüzdanımı mı bu mu çalmış, bütün parayı bu mu almış, cüzdana bakınca paranın hepsi bu değil, soyup soğana çevirin şunun üzerinde ne varsa bakın alın der.

Çocuk der ki amca ben hiç bir şey almadım cüzdanı olduğu gibi getirdim,

Adam çocuğun üzerini silkeler cebinde bir lirası vardır, çocuğun bir lirayı da alır üzerinden,

Çocuk der amca o benim dört günlük simit param alma,

Adam alır çocuğun cebinde ki bir lirayı, komiser adamı ikna eder der ki, tamam ikinizde gidin olay zaten açıklığa kavuşur biz görüşürüz sizi tekrar ararız.

 İkisi de oradan ayrılır.

 Çocuk ağlayarak çıkar karakoldan,

Okula gider bir azarda okul müdüründen işitir geç kaldığı için,

ve akşam saatlerinde okuldan geri döner ve eve dönerken ikindi vaktidir.

Yolda bir cenaze görür komiser o cenazede, komiser çocuğu görünce buraya doğru gel der.

Çocuk komisere yaklaşır ve der ki, bu cenaze kimin biliyormusun.

Kimin der çocuk, sabah saatlerinde seninle tartışan adam var ya, cüzdanını bulduğun adam onun cenazesi bu der.

Çocuk şaşırır, üzülür ama ne olduğunu neden vefat ettiğini anlamaz.

Tam cenazeden uzaklaşacakken iki kişinin konuşması gelir kulağına,

Bu iki kişiden biri aynen şöyle der;

Bu kadar zenginlik bu kadar varlık koskoca dünyada boğulmaz da insan,

bir liralık kahveyi içerken boğulur ve ölür.

Çocuk bunu duyunca kendi cebindeki bir lira aklına gelir ve orada ağlamaya başlar,

hani çok güzel bir dua var ya,

Zalimlerden olmaktan sana sığınırım Allah’ım, ben mazlum olmaya razıyım.