Küçük Sucudan Ders

Eminönü’nde otobüse binmiş sıcaktan bunalmış halde otobüsün kalkmasını bekliyorum. Otobüs kaçacak diye su almayı unutmuşum ve dilim damağıma yapışmış.

Bir delikanlı girdi 10 12 yaşlarda otobüsün kapısından üstü başı pejmürde pasaklı elinde kendisinin yarı boylarında 24 lü su kolisi…

Su isteyen var mı diye sordu?

Ver Bi tane delikanlı dedim. O getirirken cüzdanı kurcaladım bozuk param kalmamış. Beş lira verdim alnından akan hakikaten toplumun yüzde doksanının unuttuğu alın terini sildi ufak Ada’m. Ve elini cebine attı onunda iki lira bozuk parası varmış. Tamam dedim delikanlı kalsın beş lira.

Yok Dedi gidip bozdurup geliyorum hemen. Dedim o Zaman ver o iki lirayı gerisi kalsın.

O da olmaz Dedi su 1 lira.

Tamam dedim borcun olsun bana. Ben borçlanmam dedi. İlla biri borçlanacaksa al suyu sen borçlan.Tamam dedim kızma hadi al parayı o Zaman bozdur gel.

Yok Dedi ya otobüs gitmiş olursa tut sen bu parayı ben kendi paramdan bozdurup geliyorum. Dedim ya giderse otobüs ben ne yapacağım o Zaman.

Senin paran bende kalsa ben senin gibi birine veremem. Ama sokakta benim gibi su satan çocuk çok! Sen bana veremezsen onlardan birine verirsin hepimizin kaderi aynı bizim sonuçta.Gözlerim dolu dolu baktım beş lira elimde..

Ve gitti bozdurdu geldi dört liramı verdi bana başını okşadım. Kaç su satıyorsun Bi günde dedim 200 kadar Normalde Dedi ama bu gün daha senle siftah yaptım. o niye dedim.

Suyum bitmişti almaya gidecektim baktım cuma vakti gelmiş cumayı kıldım su aldım geldim ancak.Peki dedim bu gün kazandığın yetecek mi sana?

Ve bizim bolluk içinde unuttuğumuz hatırlamadığımız bir cümleyi kurdu

“AZIN BEREKETİ OLURMUŞ” babam öyle derdi…

Baban nerede dedim?

“ŞEHİT oldu. ŞEHİT OĞLUYUM ben” dedi..

Ben ağlıyordum otobüs bize bakıyordu. Derken şöför geldi ve “eyvallah” dedi ufak Ada’m. Dedim bana Dua edermisin?.

“Tamam ama sende bana anneme ve kardeşime edeceksin. Hasta olmayalım ve her gün tok güvende uyuyalım diye…”

Peki dedim söz..

-Bu dört lirayı bir ömür saklayıp her israfımda bakıp vazgeçeceğim inşallah..

Ben bu gün hayat dersi aldım, hemde en hasından…

Hayatın bize nerede nasıl ders vereceği belli olmuyor. Aslına bakarsanız iyide oluyor. Çünkü biz insanlar bildikleri şeylerde doğru olmayı değil işe yara şekilde eğik bükmeyi amaçlar olduk. Herkesin doğrusu kendine. Herkes kendince haklı. Hal böyle olunca ders vermek için birileri kendini paralasa bile ders alan yok. Almaya talip olanda yok. Hayat da bizi iyi tanımış olacak ki hiç beklenmedik bir anda çat diye yapıştırıyor alnımızın ortasına. Al diyor buda sana ders olsun. Hala yüreğinde insanlık duygusu taşıyanlar eyvallah diyerek hakkına düşeni alıyor. Ama insanlığın etten ve kemikten olduğuna inanlar hayatın verdiği derste bile suçlu birilerin peşinde koşuyor. Ders almak yerine ders veren olmaya adıyor kendini.

Umarım bir gün tüm insanlık ders alan olmayı benimser, benimser ve hayat tamam artık sizin derse ihtiyacınız kalmadı der. İnsanlığın vücuttan ibaret olmadığını iliklerimize kadar işler…