Kişilik

Kişilik, kısaca, İnsanı öteki bireylerden ayıran, onu, kendisine has yapan özelliklerin tümü, olarak tanımlanabilir.

Psikiyatristler kişiliği şöyle değerlendiriyor;

“İnsanları birbirlerinden farklı kılan, kendisi ve çevresindekilere bakış acıları, onlarla kurabildiği ilişki düzeyleri ve tepkilerini kapsayan çeşitli ortamlarda kendini gösteren bedensel, düşünsel ve ruhsal özelliklerdir.”

İnsanların kişiliği aileden ve yaşadığı çevreden etkilenerek zamanla şekil almaya başlıyor. Bu şekil kimi zaman düzgün olmuyor, bunu düzgün bir hale getirebilmek kişinin kendi elinde.

Düzgün kişilik; insan olmanın temel özelliklerini algılayıp bunu uygulayabilmekte yatıyor. Kaliteli kişilik ise düzgün kişilikle doğru orantılı olarak artar ya da azalır.

Sınıf, öğrencilerin gürültü patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. İçeriye kızgın bir bakış atıp kürsüye geçiyor. Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakamı çiziyor.

“Bakın, bu kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey...”diyor.

Sonra (1)’in yanına bir (0) koyuyor; “Bu, başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)’i (10) yapar.”

Bir (0) daha koyuyor. “Bu, beceridir. (10) iken (100) olursunuz”...

Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek... Disiplin... Sevgi... Eklenen her yeni (0)‘ın kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca.

Sonra eline silgiyi alıp en baştaki (1)’i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kalıyor, ve diyor ki "Kişilik olmadan diğerleri bir hiçtir..."

Ne olursa olsun. Kişiliğimizden ödün vermeyelim. Para, mal, mülk her şey yerine gelir ama kaybolan kişilik tekrar kazanılmaz.