KAHVE DE KIRK YILLIK HATIRI DA DEĞİŞTİ

Çok eskilere dayanır kahve kültürü bizde. Severiz misafirimize kahve ikramını da ardından gelen hatırı kırk yıllara dayanan sohbetleri de. Misafir denildi mi kahvedir ilk akla gelen. Hatta misafir kahveyi içerse kırk yıl hatırı olduğu gibi içmezse de kırk yıl kırgınlığı olur bizlerde. Kahve ikramı ne kadar önemliyse yanında ki suda o kadar önemlidir bizim için. Hatta ve hatta o misafir o kahveyi içecektir ve o kahve de susuz asla misafir önüne çıkmayacaktır gibi görülmez duyulmaz bir kural da vardır diyebiliriz. Kahvenin yanında ki su ile ilgili duyduğum farklı manalarda var. Mesela gelen misafire ilk olarak kahve ikram edilirmiş tabi su ile birlikte. Misafir ikramdan ilk yudumu sudan alırsa karnının aç olduğu anlama gelirmiş ki hemen ev sahibi evinde ne varsa hazırlamaya koyulur kahvenin ardından hoş sohbetle yemeğe geçilirmiş. Eğer misafir ilk yudumu kahveden alırsa buda karnın tok olduğu anlamına gelirmiş ve hoş sohbet eşliğinde kahve içilirmiş. Gizli bir anlaşma gibi ne ev sahibi misafire sorarmış aç mısın diye nede misafir ev sahibine açım dermiş bu küçük ikramla durum gizliden ortaya çıkarmış. Hoş bir anlaşma kulağa hitap etmeden dilden  söz sarf etmeden durumu izah etme. Kahvenin yanın da iki yudumluk su ikramını başka bir manası da varmış. Kahveyle birlikte su ikram edilirmiş ve ilk yudum sudan alınırmış ki ağızdaki tüm tatlar (tabi kötü düşünce dedikodu laf taşımadan da su ile arınılırmış )bu su ile temizlenir ardından kahve içilirmiş  ve kahvenin tadı damakta kalarak kırk yıllık hatıra binecek sohbet edilirmiş. Hangi manası doğru bilmem aslına bakılırsa çok da önemli değil çünkü tüm manalar hoş görü izzet ikram incelik içeriyor.Yani kısacası Türkü Türk Kahvesi ikramı ile sessiz sedasız vurgulayarak anlatıyor. Kahve bizde eşittir söz sukut hoş görü nezakettir.

Ya peki şimdi nerde bu incelik örf adete dayanan hoş görü. Biz millet olarak bir kahveye bu kadar iyi niyeti sığdırmışken şimdi değişen ne. Ne kahvenin ve yanın da ki suyun değeri kaldı nede kahve eşliğinde edilen kırk yıllara taşınılan hoş sohbetlerin. Kahve ye bırakın mana yüklemeyi misafir savar hale geldi günümüzde. Hoş sohbetle geçen saatlerin yerini iki dakikalık  kahve molaları aldı. Dost  dediğimiz kişiye misafir olalım sohbet edelim demek nerde birlikte bir kahve içelim deyip ayıracağımız zamanı on dakika gibi kısa sürelerle kısıtlama antlaşmasını önceden yapmak nerede. Sanmayın ki o on dakikada da sohbet ediyoruz. Ya işin yoğunluğundan ya bitmeyen ev işlerinden  yada anlaşamayan gelin damat lakırdılarından söz ediyoruz. Yani on dakikalık kahve molamızda da hangi taraf daha çok dert anlatıp birilerinden yakınacak yarışmasına giriyoruz.  Sağlık yok eş dost yok hal hatır huzur mutluluk yok hiç sözlerde. O bunu yaptı bu bunu dedi şunun yaptığından da haberin var mı ? gibi gereksiz cümleler ardından vakit doldu zaten neyse tekrar görüşür deyip koşar adım arkana bakmadan uzaklaş hatta kaç. Neden çünkü  başta anlaştık bir kahve molası olacaktı saatlerce seni dinleyemeyiz vakit ayıramayız mola verdik bitti noktayı koyduk yeter bu kadar zaten sosyal medya hesaplarından hepimiz birbirimizin her gün ne yaptığını ne yiyip içtiğini hatta her gün giydiği kıyafeti bile biliyoruz. Ee hoş sohbete ne gerek var kısa ve net bilgiler zaten elimizde.

Görüldüğü gibi ya da benim görüp aktardığım kadarıyla günümüz de yani bugünümüz de, şu anımız da ne kahvenin ne de kırk yıllık hatırının değeri kalmış. Kahvenin de hatırının da bir kıymeti yok. Eskisi gibi ikramı bile manalarla dolu Türk’ün kahvesi adında hala Türk kahvesi ama tadında da manasında da hoş görüsünü yitirmiş çok üzücü bir hal almış. Umarım kahvenin eski manalarını taşıdığı günlere tekrar döner dostluğu koruyucu bir kılıf gibi sarıp sarmalar bizleri birlik beraberlik adımları için yan yana getir tekrardan. İşin aslı kahve bahane dostluklar hani ya nerede…