İÇİMİZDE KALANLAR

05 Aralık 2024, Perşembe 00:07

A+
A-

Anlatamadıklarımız, konuşmaya layık görmediklerimiz, pişmanlıklarımız, korkularımız, çaresizliklerimiz, umutlarımız, unutamadıklarımız, hissedemediklerimiz, göremediklerimiz... Gözyaşıyla andığımız o unutulmaz günler, kafamızın içinde sürekli çınlayıp duracak o sözler, sonsuzluğa bırakılmış hesaplaşmalar... Ve İÇİMİZDE KALIRLAR.

Geçmişteydik, en azından zihinlerimiz sürekli geçmişteydi. O güne gitmek istiyorduk. Keşke şöyle deseydim diye kendimizi yiyip bitiriyorduk. Ama dememiştik bir kere, bundan sonra duyduğumuz pişmanlığın önemi var mıydı? Geleceğe bakıyorduk bir dahakine ne söyleyeceğimizi zihnimizin içinde evirip çeviriyorduk. Yine kendimize yazık ediyorduk farkında olmadan. Bekleyiş halinde olma durumumuz sanki bütün evrene yayılmıştı işlerimiz aksıyor, karamsarlığımız atarken sevgimiz azalıyordu. Kurulu bir saat gibiydik sanki. Tek işimiz o gün gelince olabildiğince yüksek sesle haykırmaktı. Sonunda beklediğimiz an gelip çatardı fakat biz yine suskun bir hâlde karşımızdakini dinlerdik cümlelerimiz düğüm düğüm olmuş boğazımızdan geçemezdi. Döngümüz biz son vermek istediğimiz zamana kadar böyle devam edecekti fakat bizlerin son vermek gibi bir niyeti yoktu aksine halimizden gayet memnun bu işi sonsuza dek devam ettirebilirdik. Aslında içimizde sadece sözler kalmıyordu, içimizde sözlerle birlikte insanlar da kalıyordu. Belki de bu yüzden susuyorduk eğer konuşursak o kişi içimizden ayrılıp gidecekti oysa onunla tekrar tekrar sohbet etmek bizi mutlu ediyordu diğer yandan söylediği ağır sözler de acıtıyordu. İşte problem tam olarak da buradaydı insanoğlu ikilem içerisinde yaşamını sürdüremezdi, bu onun bünyesine ağır gelirdi. İçimizde kalanlar suskunluklarımızın eseridir. Son günlerde fark ediyorum ki insanlar sürekli bir şeyleri içine atma çabasındalar, kendilerini diğerlerden aciz görüyorlar bu acizlik onların içine öyle sinmiş ki benim karşımdakinden ne eksiğim var diye düşünmüyorlar bile. Hepimiz eşittik birilerinin bizi nankör görmesi bizim suçumuz olmazdı başkalarının bizler hakkındaki düşüncelerini elbette değiştiremezdik bu bizim elimizde olan bir şey değildi. Fakat sırf birilerine iyi görünmek için de bir şeyleri sürekli içimize atamazdık. Suskunluk bana göre büyük bir erdemdir herkes sessiz kalmasını bilemez ama yeri gelince de sessizliğimizi bozup hakkımızı savunmak, kendimizi haksız yere kimseye ezdirmemek görevimizdir. İçimizde kalanlar demiştik, içimizde hak edenler kalsın boş yere kafa yormamızı gerektirecek bizi üzecek hiçbir şey içimizde yer almaya layık değildir.

Bu dünyada sınırlı zamanımız var içimizde kal, kal nereye kadar, sözcüklerinizi dile getirmeyi deneyin. Sözcükleri iyi yönetebilen, dünyayı kurtarabilir (Nicos Kazancakis). İçinizde kalanlara her zaman değer verin onları görmezden gelmeyin. Umarım günün birinde hepimiz şöyle deriz:

İçimde kalan her şey bana umut oldu…

Yorumlar

Suzan
07-12-2024 12:25
Senin yönettiğin sözcüklerde içimizde kalanları kurtardı ve bu bana umut oldu. Işığınız hep parlasın.
Halil
06-12-2024 15:59
Toplum olarak sosyal medyanın da etkisiyle başkasının gözünden nasıl göründüğümüze o kadar önem veriyoruz ki bazen kişiliğimizi, benliğimizi unutuyoruz ve kendimize hak ettiğimiz değeri veremiyoruz. Hepimizin karşısına her çıkabilecek ikilem çok güzel anlatılmış.
Hasan GÖK
06-12-2024 11:58
Keşkeler hep hayatımızda.... KEŞKE ,keşkeler hayatımızda olmasaydı.?
M.Volkan ÜÇGÜL
06-12-2024 11:04
Suskunlarımız bizi bitiren şeylerdir, o an aklında ve içinde ne varsa söyleme taraftarıyım.Bunu da herkese tavsiye ediyorum.Yazılarını severek takip ediyoruz.Devamı gelmesi dileğiyle eline emeğine sağlık genç kardeşim.
Yakup
06-12-2024 11:00
İçimizde kalanlar suskunluklarımızın eseridir. Tebrik ediyorum harika bir yazı olmuş ???
Dilek
05-12-2024 18:46
İçimde kalan şeylerin bana umut olması dileğiyle... Kalemine sağlık Melekcim.Sırası geldiğinde suskunluklarimiz haykirislarimiz olacak önemli olan doğru zaman ve doğru yeri yakalayabilmek.Basarilarin daim olsun...
Aslı Özfidan
05-12-2024 16:41
Evet, sessizlik bazen yenilgidir; yerinde zamanında konuşmak, haksızlığa ses çıkarmak gerekir.Tebrikler, yine çok güzel yazmışsın.
Hüseyin Atalay
05-12-2024 15:44
Yaşadıklarımızı yani gördüklerimizi,duyduklarımızı içimize atıp yolumuza devam mı edelim.Özellikle yapılan yanlışlara anında müdahale edip belkide işi münakaşaya vardırıp çevremizdeki insanları birer ikişer kaybedelim mi?... İçinden çıkılması zor bir bilmece.Değişik bir konu olmuş.Melek yine kimsenin aklına gelmeyen ama yaşadığımız hayatta hep karşımıza çıkma olasılığı olan bir konuya değinerek kaleminin cesurluğunuda göstermiş oldun.Aferin.Tebrik ediyorum seni.Bir hafta daha bizi "Melek keşfedilmemiş hangi kara parçasına çıkacak" beklentisiyle merak içinde bırakacaksın.Tahmin edemeyeceğimiz yeni konunun yorumunda buluşmak üzere. Şu açık olan,akıp giden yol senin.Yürüyüşün tadını çıkar.
Ramazan şentürk
05-12-2024 13:00
Başarıların devamını dilerim..