Yüce Dinimiz İslâm, sevgi dinidir. Müslümanlığın şartı inanmak, inanmanın temeli de sevgidir. Sevmek, sevgiyle yaşayabilmek; ömrümüz boyunca sahip olduğumuz cevherlerdir. Her konuda bizlere en güzel örnek olan Sevgili Peygamberimiz, Allah’ı sevmede de bize en güzel örnektir. O’nun hayatını incelerken, Cenâb-ı Hakk’ı ne kadar çok sevdiğini rahatça görebiliriz.
Allah Resulü(s.a.v.) buyuruyor ki:“Şu üç özellik kimde bulunursa o kişi, imanın zevkini tatmış olur.”Bunlardan birincisi:”Allah ve Resulü, kendisine başkalarından daha sevimli olmak. İkincisi: Sevdiği kimseyi sadece Allah için sevmek. Üçüncüsü: İmandan sonra küfre dönmeyi, ateşe atılıyormuş gibi kötü görmek.”(Buhari,”İman,14 Edeb,42.)
“Allah’a yemin ederim ki: İman etmedikçe Cennete gidemezsiniz. Birbirimizi sevmedikçe olgun mümin olamazsınız. Size bir şey söyleyeyim. Onu yaptığınız zaman birbirinizi seversiniz. Aranızda selamı yayın.”(Buhari, Edeb,27Müslim”İman”,93-94.)
“Müminler birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlarda bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar.”(Buhari,Edeb 27;Müslim Birr,66,(2586.)
Anlatıldığına göre Allah, Hz Musa (a.s.)’a şöyle sordu:
“Ya Musa! Sırf benim rızam için, hiçbir amel işledin mi?”
Hz Musa (a.s.) şöyle cevap verdi:
“Allah’ım, senin için namaz kıldım, oruç tuttum, sadaka verdim ve senin adını zikrettim.” Bu cevap üzerine Allah(c.c.) şöyle buyurdu:
“Ya Musa, kıldığın namaz senin lehine bir belge, tuttuğun oruç seni ateşten koruyacak bir kalkan, verdiğin sadaka kıyamet günü altına sığınacağın bir gölge zikir de önünü aydınlatacak bir nurdur. Sırf benim için işlediğin amel nedir?”
O zaman Hz Musa (a.s.) şöyle dedi:
“Ya Rabbi, sırf senin için olan amel nedir?” Allah(c.c.) şöyle buyurdu:
“Ya Musa, Hiç bir dostumu sırf beni için sevdiğin ve hiçbir düşmanımdan sırf benim için nefret ettiğin oldu mu?” O zaman Hz Musa (a.s.) anladı ki, en faziletli amel Allah için sevmek ve Allah için nefret etmektir.”
Bir gün Hızır (a.s.) hamamda yıkanan bir ihtiyarın yanına yaklaşmış. İhtiyar kendi kendine yıkanmaktaymış. Hızır demiş ki:
- Ey ihtiyar! Gençliğinde yaşlılara yardım etseydin şimdi şu gençler de sana yardım ederlerdi. İhtiyar adam şöyle cevap vermiş:
- Ben gençliğimde yaşlılara yardım ederdim ama zamane gençliği şimdilerde yardım etmez olmuş. Hızır (a.s.) bir taraftan ihtiyar adamın sırtını keselerken bir taraftan da konuşmaya devam etmiş: - Demek ki yaptığın yardımları içinden gelerek yapmamışsın, Allah’ın sevgisini kazanamamışsın, yoksa ettiğin o hayrı neden görmeyeceksin ki? İhtiyar adam şöyle demiş:
-Eğer yaptığımı Allah için yapmasaydım, O’nun sevgisini kazanmasaydım, Allah bugün benim sırtımı Hızır’a keseletir miydi?
Hızır (a.s.) duydukları karşısında çok şaşırmış. Allah’ım demiş, bana verdiğin Seni sevenlerin listesinde bu ihtiyarın adı yok, bu nasıl olur? Yüce Allah şöyle demiş: “Ey Hızır! Biz, bizi sevenlerin listesini sana verdik ancak bizim sevdiklerimizin listesi bizim yanımızdadır..."
Kıyamet günü en yüksek dereceyi, Allah sevgisi ile birbirlerini sevenlerin alacağı müjdelenmiştir. Çünkü mutluluklar selâmla başlar. Muhabbetle devam eder. Paylaşıldıkça artar. Kenetlendikçe yoğunlaşır. Muaz (r.a.)’ın rivayetinde Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“Allah Teala: Benim hoşnutluğum uğruna sevişenler için, Peygamberlerin ve şehitlerin bile imrenecekleri derecede nurdan kürsüler vardır.”
Her iyiliğin başı Allah’ı sevmektir. Dünyadaki mutlu hayat, Ahirette cennetin sonsuz nimetleri bu sevgi sayesinde elde edilir. Görülüyor ki Allah sevgisi, dünya ve ahiret mutluluğunun vesilesidir. Allah sevgisi etrafında birleşmemiz ve bu sevgi ile birbirimizi sevmemiz, Allah’ı razı edecek bir davranış olacaktır.
Sevginin tadını doyasıya yaşamış Mevlânamız da öyle söylemiyor mu?
“Altın ne oluyor? Can ne oluyor? İnci mercan da nedir? Bir sevgiye harcanmadıktan, bir Sevgiliye feda edilmedikten sonra...” Gönülden Muhabbetlerimle…
Yorum Yazın