EVLENDİK…

ERKEK- Söyle. KADIN- . . .ERKEK- Söylesene! KADIN- Acelen varsa söylemiyim. ERKEK- Acelem yok ama çıkacağım, söyle. KADIN- Söyle söyle deyip üstüme gelme. ERKEK- Ya niye üstüne geleyim. Bir şey söylemeyecek miydin? KADIN- Yok bir şey yok. Ne söyleyeceğim ki sana? ERKEK- Yanlış anladım demek ki. Çıkıyorum ben o zaman. KADIN- Çık sen, çık. Hep kaç! ERKEK- Yok kaçırmam otobüsü bugün. Bak daha on beş dakika var. KADIN- Altında kalırsın inşallah! ERKEK- Ne? KADIN- Bir şey söyleyeceğim demiştim. Ama beni dinleyecek zamanın yok tabii. ERKEK- E sen ne söyleyeyim ki demedin mi? KADIN- Git, tamam git! ERKEK- Hey Allah’ım! Ben gene yanlış anladım o zaman. Söyle, dinliyorum. KADIN- ... ERKEK- Heeeee! Beş dakika kalmış otobüsün kalkmasına. Söyle. KADIN- söyle deyip. ERKEK- Euzubillahiminnnn. . . KADIN- Ne? ERKEK- Yok bir şey. Söylemeyeceğim mi? KADIN- Söyleyeyim de bir an önce kaç dimi? Vaktini alıyorum. Arkadaşların özlemişlerdir seni. ERKEK- Hayatım, her gün görüyorlar beni. Niye özlesinler? KADIN- Özlerler. Onları can kulağıyla dinlersin çünkü. Nedense işe giderken çok neşeli oluyorsun. Ne bekliyorsa seni orda ERKEK- Bir dolu iş bekliyor. Ne bekleyecek ki? KADIN- Biliyorum o işleri. İki ayaklı, boyalı, parfümlü işler. ERKEK- Yok artık, daha neler! Senin sinirlerin bozuk galiba. KADIN- Evet bozuk. Sabahtan beri peşinden koşuyoruz, bir şey söyleyeceğiz diye. ERKEK- Söyle diyorum ben de sabahtan beri. KADIN- Sorun da bu zaten. Söyle diyorsun söylüyorum, sus diyorsun susuyorum. Benim söz hakkım mı var bu evde? ERKEK- Güzel karıcım niye olmasın! Ya, ben sana ne zaman sus dedim ki? KADIN- Bir de deseydin. Konuşmaya da hakkım olmasın. Şu televizyon benden değerlidir bu evde. ERKEK- Yok artık o kadar da değil, iyice abarttın. Senin canın sıkkın anladım. KADIN- Ne? O kadar da değil mi? ERKEK- Değil tabii. KADIN- Yani ona yakın. Anladım. Avukata gidiyorum. ERKEK- Ne?  KADIN-Avukata gidiyorum. Bu iş biter. Hüüüüü!       ERKEK- Ya, ne dedim ki ben şimdi? KADIN- Allah’ım bir de soruyor. Hemen gidiyorum. ERKEK- Nereye? KADIN- Bir telefondan değerli olmadığım bu evden gidiyorum. ERKEK- Tamam Hayatım, Sustuum. KADIN- Susma! Bir şey söyle, kaçma. Sus, konu kapansın. Git işine mutlu mutlu. Hayat devam etsin. Yok öyle. ERKEK- Tamaaam konuşalım. İşe gitmiyorum o zaman. KADIN- Ne yaparsan yap. Ben gidiyorum. ERKEK- Nereye? KADIN- Odama. ERKEK- Eeeee? KADIN- Ne istiyorsun? ERKEK- Konuşmak.  KADIN- Günaydıııın! ERKEK- Eveeet, heh he!  KADIN- . . . . ERKEK- Ya dur! şaka yaptım. Ortam yumuşasın diye. Ağlama ya! KADIN- Hüüüüü! . . . Üzme sen kendini benim için. ERKEK- Kimin için üzeceğim, karım değil misin? KADIN- Olmaz olaydım. ERKEK- Tatlım. . .  Büyütüyorsun ama. KADIN- Ne? ERKEK- Biraz abartmıyor musun? KADIN- Ben mi? ERKEK- . . . ?                                                                                              KADIN- Ben mi ha! Ben mi? Ben mi büyütüyorum? Topluyorum. ERKEK- Ne? KADIN- Hemen eşyalarımı topluyorum. ERKEK- Saçmalama! KADIN- Bırak kolumu, bıraaak! Zorba herif. ERKEK- Tamam. Dokunmuyorum. Ama gitme, konuşalım. KADIN- Uzak dur! Polisi ararım. ERKEK- Yok artık. Hırsız mıyım ben? KADIN- Evet, hırsızsın. Hayatımı, yaşama sevincimi çaldın. ERKEK- . . . ! KADIN- Söyleyecek bir şey bulamadın. Dilini mi yuttun? ERKEK- Bütün bunları ne zaman yaptığımı düşünüyorum. KADIN- Beyimiz kavga istiyor galiba! ERKEK- Hayır ama . . . KADIN- Tamam. Kavga istiyorsan, kavga ederiz. Ne olacaksa olsun. ERKEK- . . . !                                                                                                     KADIN- Gülecek bir şey görmüyorum ben durumumuzda. Evliliğimiz çatırdıyor.                                     ERKEK- . . . !  - KADIN- Sırıtma! Yemin ederim. Avukatı arayacağım. ERKEK- İstersen ara ama. . .   KADIN- Peki, hemen çeviriyorum. ERKEK- Nişantaşı'ndan gidelim. KADIN- Senin gelmene gerek yok. Ben taksiyle giderim. ERKEK- Ben de geleyim. Hem şu uzun deri cekete de bakarız. KADIN- Hııı?! Sen nerden biliyorsun o ceketi? ERKEK- Ajandana not almışın bugün bana söylemek için. Orda gördüm. Şimdi aklıma geldi. KADIN- Eevet. Şey! ERKEK- Ben de arayıp ayırttırdım. KADIN- İnanmıyorum. ERKEK- Giderken alırız. KADIN- Nereye? ERKEK- Avukata. KADIN- Eee. .  evet. ERKEK- Ya da istersen bugün gitmeyelim avukata. Direk ceketi almaya gidelim. KADIN- Aaaa  eeeeee   olur. ERKEK- Hayatım?     -KADIN- Efendim? ERKEK- Sen bana ne söyleyecektin? KADIN- BOŞVERRRRR.

Yazının başlığı evlendik idi. Yazının tamamını okuyunca şükür ettim, az daha boşanıyorduk. Allah deri uzun ceketten razı olsun. Yoksa bu büyük kavganın içinden çıkamaz yuvamızdan olurduk. Çünkü sorunlarımız çok çok büyüktü. İşin mizahı bir tarafa evlilikler bu noktaya geldi artık. Ortada sorun yokken sorun çıkarmalar, ortada koca koca sorunlar varken bir ayakkabı çantaya, veya arkadaşlarla gidilen bir çay kaçamağıyla susmalar. Derdimiz çok büyük Allah yardımcımız olsun…