DUYMAYIN!...

Bugün cumartesi…

Bugün teknoloji çocuklarının kutsal Cumartesisi..

Bugün sabaha kadar film seyretme, gezme, gece yarılarına kadar muhabbet etme, eşle dostla arkadaşla vakit geçirme günü…

Bugün stresten, hayatın dertlerinden haftanın getirilerinden, yeni haftanın götüreceklerinden uzaklaşma, unutma, dünya ile bağlantını kesme ve nefes alma günü…

Nazan Öncel çalıyor ben bu yazıyı kaleme alırken,

Kadife gibi sesiyle fonda, ‘odamı yalan, bu damı yalan, kötü bir rüya gördüm o zaman’ diyor…

İnsanın içine işleyen sözleriyle ‘Seni bugün görmen lazım’ şarkısını söylüyor…

Hayatımızdaki negatif insanların ömrümüzden çaldığı zamanı anlatıyor…

Mutsuzluğumuzun nedenlerini bir bir sıralıyor…

‘Bana mutlu birini göster anlından öpeyim’ diyor bir başka şarkısında…

Peki neden mutsuzuz?…

Peki neden yalnızız?...

Yalnızlığı neden seviyoruz?…

Çünkü kanımızı değil belki ama zamanımızı ve bütün enerjimizi emen asalaklardan kurtulamıyoruz sırf kıymet verdiğimiz için…

‘Kıymet biliyor mu?’ diye düşünmeden kıymet verdiğimiz insansılardan…

Silkinemiyoruz toplum olarak…

Çünkü biz duygusal bir toplumuz kim ne derse desin…

Her olaydan, hem de büyük ölçüde etkileniyoruz…

O kadar çok birikiyor ki içimizde yaşanılanlar, sonrasında yaşanılan normal zamanda tepkisiz kalacağımız küçücük olaylara dev tepkiler veriyoruz…

SAĞIR KURBAĞANIN HİKAYESİ!

Bir zamanlar bir yerlerde kurbağaların yarışı varmış.

Hedef en yüksek kuleye ulaşmakmış.

Birçok kişi bu yarışı izlemek ve onlara destek vermek için bir araya toplanmışlar ve yarış başlamış.

Gerçekte insanlar kurbağaların kulenin en tepesine ulaşmalarının mümkün olabileceğine inanmamışlar ve tüm duyulan sözcükler hep aynı olmuş: ‘Ne acı!!! Hiçbir zaman yapamayacaklar!’

Bütün kurbağalar pes etmeye başlamış, sadece tırmanmaya devam eden bir tanesi kalmış.

Seyirciler şöyle haykırıyormuş: ‘... Ne acı!!! Hiçbir zaman yapamayacaklar!’

Ve kurbağalar yenilgiyi kabul etmişler sadece devam etmekte ısrarlı olan bir kurbağa kalmış.

Sonunda tüm kurbağaların gücü tükenmiş ve pes etmişler, sadece yalnız kalan ve inanılmaz mücadele gösteren ve kulenin tepesine ulaşmayı başaran o kurbağanın bu inanılmaz mücadelesini ve nasıl başardığını diğerleri bilmek istemişler.

İçlerinden bir tanesi ona doğru yaklaşmış ve yarışı nasıl bitirmeyi başardığını sormuş.

Ve ne olmuş biliyor musunuz?

Kurbağanın sağır olduğunu fark etmişler.

O kurbağa ne seyredenleri, ne seyredenlerin negatif konuşmalarını, hayıflanmalarını hiçbir şeyi duymamış.

Hiçbir zaman, negatif olmak gibi kötü alışkanlıkları olan insanları dinlemeyin…
Çünkü onlar kalbinizin en iyi isteklerini çalarlar!

Her zaman duyduğumuz ya da okuduğumuz kelimelerin gücünü kendinize hatırlatın.

İşte bu yüzden her zaman pozitif düşünmeliyiz ve enerjimizi emen negatif insanlardan ne kadar seversek sevelim uzak durmalıyız...