Boş Beyinler

Okumuyoruz. Saçma hikayeler karmaşık romanlar gerçeköi olmayan yazılar. Herşeye bahane buluyoruz ve okumuyoruz. ‘Okuyupta alim mi olacağız’ diyoruz. Okumamak için kalkan yapıyoruz kendimize bu ve bunun gibi sözleri. Gençlere okumak yerine soru kitaplarında, test yapraklarında boğulmalarını tavsiye ediyoruz. Çünkü okumak bizi meslek sahibi yapmayacak ya da üniversitelerin sırasını bize özel kişisel bölge olarak ilan etmeyecek. O zaman gençlerin elinde kitap olarak sadece soru kitaplarını görmeye devam edeceğiz. Temel dersleri sular seller ezberlenecek sınavlara girilecek yeterli puanlar alınıp bir yerlere kapak atılacak ve tüm ezberler itinayla noktasından virgülüne kadar hafızalardan silinecek kapaklandığımız yerde boş beyinlerle bize söylenenleri yaparak yaşamaya devam edeceğiz ve hatta bu boş beyinlerle öleceğiz. Çünkü bizler sadece sınavlarda başarılı olmak için birşeyler okuyup ezberledik ve bir iş sahibi olunca hepsini sıfırladık. Her birimiz istenilen boş beyinli sürücülerin birer bireyi olduk.

Oysa o saçma romanlar hikayeler. Sanat ve tarihi kitaplar sınav konusu olmasada isteyerek zevk alarak okunsa ezberlenmeden parça parçada olsa hafızalarda yer edinse, silinir mi hiç çıkar mı beynimizden boş bırakır mı bu bile isteye öğrendiğimiz keyif aldığımız bilgiler bizi.  Yol gösterici akıl yürütücü farklı fikirler doğurmaya açık birer bireyler haline getirmez mi bizleri sürü değilde bilgi birikimi ve paylaşımı olan topluluklara dönüşmez miyiz hep birlikte. Bence dönüşürüz ve sağlıklı toplum olmanın temellerini de atmış oluruz. Genç, yaşlı demeden okumaya eğilmeliyiz. Bilgiyi ekran başından kulaktan dolma olamk yerine tozlu raflardaki kitaplardan tene, ele, göze ve beyne hissettirerek elde etmeliyiz. Unutmamalıyız ki zor ve çaba harcayarak elde edilen hiçbir şey kolay kolay kaybedilmez.

Evet okumuyoruz toplum olarak ama artık okumalıyız. Bir bir tek tek sayfa sayfa hatta emek emek genç yaşlı, iyi kötü demeden hepimiz okumalıyız.