Berber

Adamın biri her zaman yaptığı gibi saç ve sakal tıraşı olmak için berbere gitti. Onunla ilgilenen berberle güzel bir sohbete başladılar. Değişik konular üzerinde konuştular. Birden Allah ile ilgili konu açıldı.

Berber: Bak adamım, ben senin söylediğin gibi Allah’ın varlığına inanmıyorum.

Adam: Peki neden böyle diyorsun?

Berber: Lütfen bana söyler misin, eğer Allah var olsaydı, bu kadar çok sorunlu, sıkıntılı, hasta insan olur muydu, terkedilmiş çocuklar olur muydu? Allah olsaydı, kimseye acı çektirmez, birbirini üzmezdi.

Adam bir an durdu ve düşündü, ama gereksiz bir tartışmaya girmek istemediği için cevap vermedi.

Berber işini bitirdikten sonra adam dışarıya çıktı. Tam o anda caddede uzun saçlı ve sakallı bir adam gördü.

Adam bu kadar dağınık göründüğüne göre belli ki tıraş olmayalı uzun süre geçmişti.

Adam berberin dükkanına geri döndü.

Adam: Biliyor musun ne var, bence berber diye bir şey yok.

Berber: Bu nasıl olabilir ki? Ben buradayım ve bir berberim.

Adam: Hayır, yok. Çünkü olsaydı, caddede yürüyen uzun saçlı ve sakallı adamlar olmazdı.

Berber: Hım! Berber diye bir şey var ama o insanlar bana gelmiyorsa, ben ne yapabilirim ki?

Adam: Kesinlikle doğru! Püf noktası da bu! Allah var ve insanlar ona gitmiyorsa, bu gitmeyenlerin tercihi.

İşte dünyada bu kadar çok acı ve keder olmasının nedeni!

Bazı şeyleri kafamıza göre yorumlar yahut karşılık bekleriz. Eğer ki beklediğimiz karşılık gelmiyorsa ya itiraz ederiz ya da yok sayarız. Sebebi bizim beklentimizi karşılamaması ve bizi tatmin etmemesidir. Bize göre bunlar yeterli sebeplerdir de üstelik.

Ama birde kendi hayatımıza baksak. Bizden beklentisi olanları gözden geçirsek ve bu beklentilerin ne kadarını karşılayabildiğimizi tartsak. İşte o zaman durumu stabil olarak görmeye veya tek taraflı görmekten kurtulmaya başlarız. Ama herkes hep bana hep bana ya da hani bana hani banacı olduğu için tek taraflı görmeyi huy dinmiş. İşimize yarayacak bir şey yoksa o iyi değil o haklı değil o doğru değil deriz. Ama bizden bir şey isterlerse de biz haklıyız o bizi aşar o bizimle alakası olacak bir konu değil deriz ve arkamıza bile bakmadan kaçarız.

Çünkü biz insanız. İnsan oğlu insanız. Biz insanlığını gün gün yitiren kaybedenlerdeniz. Maalesef bunu kabul etsek de etmesek de bizler çıkarcı olmayı kişilik saymışız. İşimizi çıkartırsak mükemmel işimizi çıkartamazsak kişiliksiz, sıfatsız sayarız karşımızdakileri.

Ne diyelim hakkı, doğruyu, iyiyi en önemlisi insanlığı elimizde tutma, elimizde tuttuklarımıza sahip olabilme uduyla…