Allah’ın Arslanı Hz. Ali (k.v.) (4)

Bir keresinde vâlisi Abdullah İbn el-Abbas’a, onun idâresinden şikâyet eden gayr-i müslim tebaası ile ilgili olarak bir mektup yazar ve der ki: “... Onlar kâfir ve putperest olabilirler; ama idâremiz altında bulundukları ve her şeyden önce insan oldukları için, içimizden kovulmayı ve merhametsizce muâmeleyi ve hakarete uğramayı hak etmezler.”

Hz. Ali hangi şart altında olursa olsun, adâleti, şefkati, takvâsı ve yüksek ahlâkı ile insanlara örnek olmuştur. Onlara, aralarında hiçbir ayırım yapmadan adâlet ve doğrulukla muâmele etmiştir. Nitekim O, Mâlik el-Eşter’e yazdığı meşhûr emirnâmesinde müslüman ve müslüman olmayan herkese aynı şekilde davranılması gerektiğini; çünkü müslümanların onun dinde kardeşi, müslüman olmayanların da tıpkı kendisi gibi insan olduklarını ve dolayısıyla yaratılışta kardeşi sayılmaları icap ettiğini ifâde etmiştir.

Hz. Ali, kısa süren halifelik dönemine rağmen, devlet adamı olarak, İslâm’ın öngördüğü, adâletli, eşitlikçi ve şefkatli toplumun oluşması hususunda son derece parlak ve örnek bir tutum sergilemiştir.

Ahlâk, kemal ve fazîlet timsâli Hz. Ali, Küfe’de, Haricî Abdurrahman b. Mülcem tarafından zehirli bir hançerle sabah namazında yaralanmış, aldığı yaraların tesiriyle iki gün sonra vefat etmiştir. (26 veya 28 Ocak 661)

Şüphesiz Hz. Ali (k.v.), çok küçük yaştan itibaren terbiyesi altında yetiştiği Allah’ın Rasülü’nün ahlâkı ile ahlâklanmakla kalmamış, onun nübüvvet nûrunun bereketlerini en iyi bilen, tanıyan ve uyan biri olmuştur. O, ahlâk deryasında îmanı, takvâsı ve yaşayışı ile nasıl mü’minlerin baş tacı ve kılavuzu olmuş ise, ilmi ve hikmeti ile de, kitlelerin, Allah’ın Rasülü (s.a.v.)’den sonra örnekleri ve rehberleri olmuştur.

Hz. Ali’nin hikmetli sözlerinden bazıları şunlardır: “Bilin ki ey Allah’ın kulları, gerçekten bir mü’min, geçen yıl da helâl bildiğini bu yıl da helâl bilir; geçen yıl haram saydığını bu yıl da haram sayar. Haram olan şeylerden insanların helâl saydıkları, size helâl olmaz; çünkü helâl, Allah’ın helâl kıldığı şeydir; haram da yine Allah’ın haram kıldığı şeydir.”

“Nifaktan, halkın arasını açmaktan ve ahlâkınızı bozmaktan sakının; dilinizi tek ve düzz tutun; gönlünüz başka düşüncede, diliniz başka sözde olmasın. Herkesin dilini tutması gerekir; çünkü bu dil serkeştir; sahibini eğri yola götürür, sapıtır. Allah’a and olsun ki, Allah’tan sakındığını söyleyen birinin, dilini zaptetmedikçe, Allah’tan sakınmasından dolayı bir fayda elde ettiğini görmedim...”

“Bir hayır gördünüz mü, ona yardım edin; bir kötülük (şer) gördünüz mü, ondan uzaklaşın. Nitekim Allah Rasülü, “Ey Adem oğlu! Hayır işle, şerri bırak. Böyle yapmakla mutlu olur, doğru yolu bulursun” buyurmuştur.”

“Namaz her takvâ sâhibinin, Allah’tan sakınan kişinin Allah’a yaklaşmasıdır. Hac, her zayıfın cihâdıdır. Her şeyin bir zekâtı vardır; bedenin zekâtı ise oruçtur. kadının cihâdı da, kocasıyla iyi geçinmesidir.”

“Akıl gibi zenginlik; cehâlet gibi fakirlik; edep gibi güzel miras ve danışmak gibi de yardım yoktur.”

“İyiyi (hayrı) işleyen, bizzat iyiden daha iyidir; kötüyü işleyen de bizzat kötüden daha kötüdür.”

“Kişi bilmediğinin düşmanıdır.”

“Her şey azaldıkça, ilim ise arttıkça kıymetlenir.”

“Size en büyük âlimin kim olduğunu haber vereyim mi? Allah’ın kullarına onun yasaklarını câzip göstermeyen, Allah’ın verdiği mühlete aldanıp da ilâhî azaptan kurtulduklarını telkin etmeyen ve O’nun rahmetinden ümit kesilmesine sebep olmayan kimsedir.”

Sonuç olarak, Hz. Ali, Hz. Peygamber (s.a.v.)’in kardeşliği, sevgili dâmâdı, İslam’ın yiğit ve gözü pek kahramanı ve Allah’ın sevgili ve muttakî kulu olarak, bütün Müslümanların aziz bildiği bir yüce kişidir, bir merd-î vahid’dir.

Hz. Ali demek, fazîlet demektir. Ferâgat demektir. İman, takva adâlet, ihsan, şefkat, iyilik, güzellik ve nihâyet sonsuz aşk ve muhabbet demektir. Alemlere Rahmet Yüce Nebîmizin biz müslümanlara emânetidir.(1)  Allah ondan razî olsun.

Dipnot:

1-FIĞLALI; a.g.e., s. 81-127